Happy Endings [M&T]

Myrthe: Hook, Red Riding Hood, Mad Hatter, Belle, Elsa
Tamar: Rumplestiltskin, Peter Pan, Robin Hood,

Hook ligt in de baai van The Enchanted Forest. Hij kijkt naar het land, waar op dit moment niemand is. Hij kijkt naar een aantal van zijn bemanningslieden en besluit dat hij het schip wel even kan verlaten.

Belle loopt door het grote huis waar ze nu al een tijdje in woont. Een mannenstem komt uit een kamer aan het eind van de grote gang. Ze haast zich naar de kamer toe en blijft in de deuropening staan. 'Wat is er, Rumplestiltskin?'

Pan leunde tegen een boom, terwijl hij het schip van de captain in de gaten hield. Toen hij deze zijn schip zag verlaten, begon hij zelf ook te lopen. 'Zo Killian. Ik zie dat je weer terug bent?'

Rumplestiltskin pakte zichzelf weer bijeen. 'Niets, het is niets.' Hij draaide zich even naar haar om, om te kijken hoe ver ze binnen was gekomen. Eigenlijk wist hij zelf niet eens waarom hij dat geluid had laten ontsnappen. Misschien omdat hij zichzelf wel eens een dagje vrij gunde, in plaats van opnieuw een persoon die om een deal kwam vragen.

Hook kijkt geërgerd opzij. Pan zit hem altijd dwars en hij heeft geen zin om op hem te reageren. Toch kan hij het niet tegenhouden dat een paar boze woorden over zijn lippen rollen. 'Nou Pan, dat heb je dan goed gezien.'

Belle merkt dat ze niet gewild is in deze kamer. 'Volgens mij komt het wel weer goed', zegt ze met een kleine glimlach, niet eens wetend waar het over gaat. 'Ik ga maar weer eens verder met mijn taken voor vandaag.'

Pan liet een vrolijk gegrinnik horen. 'O-oh, is je crocodile Hunt niet verlopen zoals je gepland had?' klonk zijn stem treiterend, maar ergens toch wel weer geïnteresseerd.

Rumple knikte even. 'Misschien wil je eerst het stro bij mijn wiel bijvullen.' Hij moest even spinnen, kalmeren...

Hook grijnst schuin, maar zet gelijk weer een pokerface op als hij bedenkt dat hij Pan die informatie niet gunt. Hij denkt de reactie die Rumplestiltskin waarschijnlijk zou hebben gehad toen hij de brief las. 'Gaat jij niks aan.', probeert hij nog.

Belle knikt, maar verbetert zich als ze bedenkt dat Rumple met zijn rug naar haar toe zit. 'Ja, zal ik doen.', zegt ze een beetje schor. Ze loopt, zonder op antwoordt te wachten, de kamer uit, de lange gang weer in.

Pan grinnikte. 'Welke brief, Hook?'

Rumple liep een trap op, naar de grote eetkamer waar ook zijn Spinnewiel stond.

Hook kijkt Pan schuin aan, hij heeft niks gezegd over de brief. Hij vergat elke keer dat Pan genoeg had aan een gedacht. 'Ook dat gaat je niks aan', zegt hij nogmaals.

Belle kijkt naar de deur die open gaat. 'Sorry, ik ben klaar, ik zal je alleen laten.'

Rumple schudde zijn hoofd. 'Je mag blijven, als je dat wilt.'

Pan haalde zijn schouders op. 'Prima.'

Belle denkt snel na en besluit dan dat ze nog wel wil blijven. Terwijl ze een krukje uit de hoek pakt en die naast het spinnenwiel zet, zegt ze: 'Ik blijf wel even, zo vaak heb ik die kans niet'. Ze glimlacht even naar Rumple.

Hook houdt zijn pas even in en versnelt weer als Pan voorbij is. 'Ik ga maar eens verder', zegt hij, chagrijnig door deze ongewilde ontmoeting.

Rumple glimlacht even naar Belle, en begint dan met spinnen.

Red Riding Hood loopt met haar mandje en een rode capuchon op haar hoofd door het bos. Het is misschien al een oude traditie, maar ze voelt zich zo het meest op haar gemakt.

The Mad Hatter zit zoals zo vaak thuis achter zijn bureau. 'Fuck, waarom lukt het nou niet?' De hoed die hij aan het maken was gooit hij door de kamer.

Robin Hood wandelde over een groot pad in het bos. Zijn boog rustte in zijn hand, een grote koker met pijlen op zijn rug... Nu nog wachten op een rijke gast om te overvallen.

Red liep nog steeds rustig door het bos, geen idee hebbend van wat zou gaan gebeuren.

The Mat hatter kijkt naar de hoed die nu tegen de muur aan ligt. Het lijkt of hij al een eeuw aan het proberen is om de hoed weer te laten werken, maar hij blijft steeds hangen op één, klein stapje, alleen weet hij niet welk stapje.

Robin Hood zag beweging aan de andere kant van het pad. Iets roods. 'Halt of ik schiet!' Riep hij. Terwijl hij een pijl op zijn boog legde en aanlegde.

Red schrikt als ze ineens een man het pad op ziet springen. Eigenlijk ziet ze hem niet, ze hoort zijn stem heel dichtbij. Pas als ze van de schrik is bijgekomen kan ze zien wie het is. Een man met pijl op een boog staat vlak voor haar neus en kijkt haar nog steeds strak aan. 'Ik.. Ik heb niks', stamelt ze onhandig.

Elsa loopt langs het water en kijkt naar het schip dat in de haven ligt.

Robin schrikt, en ontspant de pees van zijn boog. 'Het spijt me. Ik had geen idee.'

Red kijkt goed naar het gezicht van de man die op een paar centimeter afstand van haar eigen gezicht hangt. Hij had donkerblauwe ogen, in dit licht althans, die leken te vonkelen als hij glimlachte.

Elsa kijkt nu al een tijdje naar het schip dat in het water ligt te dobberen wanneer er plotseling een koude rilling over haar rug naar beneden kruipt. Het schip lijkt voor haar gevoel te veel op het schip waarmee haar ouders een paar jaar zijn verongelukt en snel wendt ze haar blik af.