Shocking games

Ethan loopt langs een fabriek. Het is één van de vele fabrieken in District 3. Nu is hij 16, dus hoeft hij nog niet te werken, maar als hij volwassen is, is het zeer waarschijnlijk dat hij in één van de fabrieken werkt. Hij blijft even staan om naar het reusachtige gebouw te kijken, maar loopt dan toch door. Hij loopt hier elke dag, maar hij blijft zich interesseren in de bouw van dit gebouw. De fabriek is niet zo'n saai grijs gebouw zoals de meeste fabrieken zijn, maar een moderne creatie. District 3 staat bekend om technologie en bouwkunde. Op school wordt er veel aandacht besteedt aan de techno-kant, maar hij vindt de bouwkunde veel interessanter. Daarom verdiept hij zich zo in de vormen die gebruikt zijn in het gebouw van de fabriek. De kans dat hij later iets anders mag doen dan in een fabriek werken is klein, maar zijn droom is om architect te worden. Hij is bijna bij school als hij van rechts Cori aan ziet komen. Hij zwaait even en wacht tot Cori zich bij hem voegt.

Cori liep langzaam over straat. Ze had de laatste paar uur school geskipt, en liep nu over straat met ogen die van links naar rechts gleden. 'The Crow,' hoorde ze door enkelen fluisteren terwijl ze langs liep. Tja, ze had nu eenmaal een obsessie voor glimmende dingen. Ze had dan ook aan minimaal zes vinger een of meerdere ringen, twee ketingen en enkele zilveren armbanden om haar pols. Grote oorbelen.. Ja, ze was er absoluut fan van. Bekende schoenen schoven door haar blikveld. 'Ethan,' sprak ze de naam toonloos uit, als een soort bevestiging voor haarzelf, voor ze opkeek en zag dat het inderdaad Ethan was. 'Hoe gaat het?'

Ethan lacht kort. Bijna nooit zag hij Cori lopen zonder haar sieraden, het is haar bijnaam geworden. 'Naar omstandigheden goed', zegt hij zo relaxed mogelijk. Hoe kan het nou goed gaan als hij misschien wel naar de spelen moest?