The Walking Dead 2.0

Carlos zuchtte. "Misschien moet we haar al die pijn en ziekte besparen..."

Lee zweeg nog steeds, wetende dat de man gelijk had.

Carlos haalde zijn schouders op.

Lee staarde voor zich uit. "Je hebt wel gelijk.." mompelde hij met tegenzin.

Carlos zuchtte. "Moet ik het met haar bespreken?"

Lee schudde zijn hoofd. "Ik doe het wel."

Carlos knikte. "Okay."

Lee liep zonder verder nog iets te zeggen op Clem af.

Clementine keek op.

Lee slaakte een zucht. "Hey Clem."

Clementine glimlachte. "Hey Lee."

Lee keek haar aan en aarzelde even. "I have to ask you something, sweet pea."

Clementine fronste. "Wat?"

Lee aarzelde nogmaals. "Well.. You know.. you probably won't survive this.. And.. Carlos.. he doesn't know how long you'll still live. So I've got to ask you.." Hij haalde even diep adem, een tikkeltje bang voor haar antwoord. "Do you want us to end this quick for you? So you won't have to suffer?"

Clementine schudde haar hoofd. "Ik verlaat jullie pas als het tijd is..."

Lee keek haar ernstig aan. "Are you sure?"

Clementine knikte.

Lee slaakte een zucht. "I just don't want to see you suffer."

Clementine haalde haar schouders op. "Ik wil jullie nog niet missen..."

Lee omhelsde haar. "Ik jou ook niet.."

Clementine zuchtte. "Dus ik blijf leven voor zolang het kan."

Lee zuchtte. "Als jij dat wilt.."

Clementine knikte.

Omid controleerde zijn pistool, waarna hij op weg ging op zoek naar nieuwe voorraden.

Glenn parkeerde de rode auto in een winkelstraat. "Het is maar te hopen dat hier nog niet alles is leeg gehaald," verzuchtte hij.

Maggie knikte. "Die kans is best groot."