The Walking Dead 2.0

Lee knikte. "Als we er twee mensen op uit sturen, moet dat genoeg zijn toch?"

Omid keek haar met grote ogen aan. "Tjeez. Een maand al?"

Lilly knikte instemmend. "Ik wil wel gaan."

Christa haalde haar schouders op. "Ik moest het toch zeker weten?"

Lee knikte. "Ik ga wel met je mee."

Omid schudde zijn hoofd. "Das waar.. maar.."

Lilly knikte. "Prima."

Christa trok haar wenkbrauw op. "Maar wat?"

Lee glimlachte. "Wacht even," hij liep op Christa en Omid af, zonder te horen waar ze het over hadden. "Kunnen jullie even op Clem letten, terwijl ik weg ben?"

Omid wilde al antwoord geven, maar hield zich stil toen Lee zich bij het gesprek voegde.

Christa knikte. "Tuurlijk, geen probleem."

Lee knikte dankbaar en draaide zich weer om, onderweg griste hij zijn geweer van de grond af en liep weer op Lilly af. "Laten we maar gaan dan."

Omid slaakte een zucht en keek Christa weer aan. "Maar, wat ik wilde zeggen. Als je al weet dat het een maand is, waarom.. ook al was het slechts een vermoeden, heb je het niet eerder gezegd?"

Lilly pakte haar pistool en liep met Lee mee.

Christa haalde haar schouders op. "Ik weet niet, ik was bang.. denk ik."

Lee schoof de container die de ingang naar de Motor Inn afschermde een stuk opzij.

Omid grinnikte. "Bang voor iemand die ruim een kop kleiner is?"

Lilly glimlachte en liep verder.

Christa schoot in de lach. "Nee niet voor jou. Voor het idee dat er een kind in mij groeit en vooral dat die er ook uit moet."

Lee schoof de container zorgvuldig weer terug en liep achter Lilly aan.

Omid glimlachte. "Dat komt wel goed," stelde hij haar gerust.

Lilly deed haar haar even goed. "En hoe vind je het om voor Clementine te zorgen?"

Christa zuchtte. "Ik hoop het."

Lee haalde zijn schouders op. "Het is niet dat ik een keus heb, ik kan haar niet aan haar lot over laten.." Hij slaakte een zucht en glimlachte. "Maar ze is lief."

Omid glimlachte. "Ik weet 't."

Lilly knikte. "Je zorgt goed voor haar."

Christa grijnsde. "Soms ben je echt ontzettend charmant, weet je dat?"

Lee glimlachte dankbaar. "Dank je. Ik doe m'n best."

Omid grijnsde breed. "Ik weet alles lieve schat."

Lilly zuchtte. "Meer kan je niet doen."

Christa rolde met haar ogen. "Zo ontzettend bescheiden ook."

Lee schudde zijn hoofd. "Inderdaad.."

Omid pakte haar hand vast. "Ook dat weet ik," grijnsde hij.

Lilly keek even om zich heen. "Ik hoop dat we wat te eten kunnen vinden."

Christa grijnsde. "Zullen we even bij Clementine gaan kijken?"

Lee haalde zijn schouders op. "Vast wel."

Omid knikte. "Is goed."

Lilly knikte. "Vooral voor de kinderen."

Christa ging Omid voor en liep naar Clementine.

Lee keek haar even aan. "Inderdaad ja.." Hij zuchtte. "Wat vind jij van de groep op het moment?"

Omid glimlachte naar het jonge meisje. "Hey Clem."

Lilly haalde haar schouders op. "Wel okay, ik ken de meeste mensen nog niet echt."

Clementine glimlachte toen Omid en Christa naar haar toe kwamen. "Hey Omid, hey Christa."

Lee knikte. "Ik heb zo m'n twijfels bij die Ben.."

Omid ging naast haar op de stoep zitten en glimlachte.

Lilly knikte. "Hij oogt een beetje klunzig."

Clementine keek naar Omid. "Hoe gaat het?"

Lee haalde zijn schouders op. "Hij oogt simpelweg dom."

Omid glimlachte. "Goed hoor, met jou?"