Grey's Anatomy {ft. Myrthe}

Sheila glimlachte en schudde zijn hand. "Sheila Lawley, maar dat wist je al. En het geeft niet hoor."

Will zuchtte opgelucht. Hij was blij dat ze er zo luchtig over deed. Hij glimlachte even terug om te laten blijken dat hij het fijn vond om te horen. 'Sorry dat ik zo laat ben, heb ik iets gemist?'

Sheila schudde haar hoofd. "Niet veel nee, enkel wat controles. Maar ik zal je wel even een rondleiding geven." Ze gebaarde hem haar te volgen.

Will loopt achter de arts aan, nadat ze hem mee had gewenkt. Hij is benieuwd naar hoe het er hier in het dagelijks leven aan toe gaat.

Sheila keek even achterom. "Heb je al een voorkeur voor je specialisatie van later?"

Will glimlachte, omdat hij dacht dat de vrouw hem wel zou begrijpen. 'Ik zou later wel graag verder willen als zenuwarts.'

Sheila knikte. "Interessante specialisatie," gaf ze toe. "Lijkt nog wel redelijk wat op hersenchirurgie, dus in dat geval ben je goed ingedeeld."

Will verbaasde zich niet. Hij had wat vooronderzoek gedaan naar Sheila en was er toen al achter gekomen dat ze hersenchirurge was. Stom dat hij niet gelijk haar foto heeft bekeken, dat had hem een grote flater bespaart.

Sheila keek even om zich heen. "Wat is het aan de specialisatie van zenuwen dat je zo aanspreekt?"

Ik haat jou, dat weet ik toch niet xD
_________

Will denkt diep na, het was meer een innerlijke stem die hem zei dat hij dat wilde, maar hij had er ook wel een beetje zijn redenen voor. 'Mijn vader was ook zenuwarts en het lijkt me gewoon tof om lekker veel variatie in mijn werk te hebben.'

He he he he he kut voor je meid
-

Sheila keek even verrast naar de jongen. "In welk ziekenhuis werkte je vader?"

Ik haat jou nu nog harder
_____________

Will moet even diep nadenken, het was alweer een tijdje geleden dat zijn vader arts was, zijn vader was alweer gestopt toen hij nog maar heel jong was. 'Ik was jong toen hij arts was, dus ik weet het niet heel precies, maar volgens mij heeft hij in best veel verschillende ziekenhuizen gewerkt.'

He he he he
Sheila knikte even. "Is 'ie nu geen arts meer dan?"

Will weet dat hij er misschien helemaal niet over had moeten beginnen. 'Hij had veel problemen en is aan de drank geraakt, hij is overleden aan een alcoholvergiftiging toen ik 14 was'.

Sheila knikte even langzaam. "Dat spijt me voor je."

Will kijkt naar rechts, waar Sheila loopt, en glimlacht. 'Bedankt'. Ondertussen kijkt hij zijn ogen uit over wat hij links en rechts allemaal langs ziet komen.

Sheila glimlachte even terug. "We hebben op het moment niet echt veel te doen, aangezien de meeste patiënten al gecontroleerd zijn vandaag. Dus je mag wel even zelf rond kijken."

Will mompelt nog even een bedankje en begint dan doelloos rond te lopen over de afdeling. Her en der blijft hij voor een raam staan om een blik naar binnen te werpen en loopt vervolgens weer verder.

Chloe staat nog even na te grinniken nadat Sheila weg is gelopen met de dokter in opleiding achter haar aan hobbelend. Ze bekijkt wat dossiers en loopt vervolgens richting één van de kamers.

Sheila liep langzaam weer in de richting van Chloe. "Is er nog wat te doen?"

Chloe was net van plan naar een patiënt te gaan voor controle. 'Ik wilde eigenlijk een patiënt controleren die net bij is gekomen uit haar operatie. Haar hersentumor is gister verwijderd.'

Sheila knikte even bedachtzaam. "Zijn er nog patiënten die gecontroleerd moeten worden?" verzuchtte ze. "Oh en hoe is de operatie verlopen?"

Chloe zucht. Alles bleek moeilijker te liggen dan een simpele hersentumor. 'Moeizaam', antwoordt ze, 'maar nu gaat het goed met haar, ten minste, dat neem ik aan, aangezien ze al wakker is. Er zijn verder geen nieuwe dingen, maar controleren kan altijd.'

Sheila knikte even. "Dan is alleen nog maar te hopen dat het goed komt.."

Chloe knikt en draait zich om. Ze loopt de gang uit en gaat naar rechts, richting de kamer van de patiënt. In de deuropening blijft ze even staan kijken naar de familie die de vrouw in het bed toespreekt. Na een minuutje loopt ze toch verder de kamer in.

Darryl liep doelloos rond op de afdeling, waarna hij toch maar besloot zijn "mentor" op te zoeken. Hij wierp even een verontschuldigende blik op de familie van de patiënt, waar Chloe bij zat. "Ehm. Dr. Howard, kan ik nog iets voor je doen?"