Times of Amnesia {L&S}{OUAT}

Elsa keek hem aan. "Je bent de eerste die niet bang weg rent."

SB
Lea keek hem meelevend aan. "Na regen komt zonneschijn."

Hook haalde zijn schouders op. "Ik heb er geen rede toe," merkte hij op. "Kom met ons mee, Elsa. Alsjeblieft."

SB
David knikte instemmend. "Daar heb je wel een punt, ja."

Elsa knikte. "Okay."

SB
Lea glimlachte. "Sorry, ik moet gaam."

Hook pakte voorzichtig haar hand vast. "Weet je het zeker?"

SB
David knikte. "Ik ook, voordat Catherine weer ongerust raakt.."

Elsa haalde haar schouders op. "Ik wist niet eens dat er mensen bestonden die mij niet eng vinden. Dus met jou meegaan is tot nu toe het enige wat ik zeker weet in mijn leven."

Lea knikte. "Fijne dag nog," met deze woorden liep ze weg.

Hook glimlachte haar schuin toe. "Kom mee, dan gaan we hier zo snel mogelijk weg." Hij gebaarde haar mee te lopen naar het schip.

SB
David begon te lopen. "Jij ook," riep hij over zijn schouder.

Elsa slaakte een zucht. "Okay."

Hook glimlachte haar geruststellend toe en begon in de richting van zijn schip te lopen.

Wolf dwaalde - in zijn wolfgedaante - door het bos.

Elsa volgde hem, maar schrok van een geluid waardoor er ijs uit haar handen kwam. "Nee, niet weer", mompelde ze.

Red miste haar vriend heel erg maar keek op toen ze iets rook.

Hook draaide zich naar haar om. "Rustig, Elsa, rustig.." sustte hij haar, terwijl hij voorzichtig haar pols vastpakte.

Wolf droeg een gepijnigde blik in zijn ogen, zodra hij de geur van zijn vriendin - als hij haar nog steeds zo mocht noemen, na zijn verdwijning - waarnam. Hij aarzelde, moest hij haar zoeken? Zou het te gevaarlijk zijn?

Elsa trok haar pols terug. "Raak me niet aan, alsjeblieft ik wil je geen pijn doen."

Red rook de geur van haar vriend nog steeds. Hij kon niet ver weg zijn. "WOLF," riep ze zo hard mogelijk.

Hook keek haar geruststellend aan. "Elsa, rustig. Heb vertrouwen in jezelf, je kan hier tegen vechten."

Wolf slaakte een opgeluchte zucht, nu hoefte hij in ieder geval niet langer te beslissen. Hij kon het niet maken nu weg te lopen, op een drafje volgde hij haar geur.

Elsa ademde uit. "Thanks, het is weer goed."

Red zag haar vriend dichter bij komen en snelde op hem af. "Ik heb je zo gemist," waarna ze hem om de hals vloog.

Hook glimlachte haar toe. "Geen probleem."

Wolf was weer terug verandert in zijn menselijke gedaante, waardoor hij amper zijn balans kon behouden toen Red hem om zijn hals vloog. Hij glimlachte onbewust. "Ik jou ook.."

Elsa slaakte een zucht. "Beloof me één ding. Als ik me krachten niet onder controle heb, blijf dan uit mijn buurt."

Red keek hem aan. "Gelukkig hebben we elkaar weer gevonden."

Hook keek haar een fractie van een seconde met een frons aan, maar besloot toen toch glimlachend te knikken. "If you wish so.."

Wolf glimlachte aarzelend. "Ik ehm.. weet alleen niet of het zo veilig is voor jou.."

Elsa haalde opgelucht adem. "Fijn. Het is gewoon... Laat maar."

Red haalde haar schouders op. "Dat maakt me niks uit. Ik wil je niet nog een keer kwijt."

Hook begon weer terug te lopen in de richting van het schip. "Wat is 't?" vroeg hij, geen genoegen nemende met 'laat maar'.

Wolf deed een stap achteruit en keek haar peinzend aan. "Je zag wat er daar gebeurde, Red. Ik.. ik wil je niet in gevaar brengen."

Elsa slaakte een zucht. "Ik wil gewoon dat je niets overkomt. Dat is alles."

Red schudde haar hoofd. "Ik wil geen leven zonder jou."

Hook glimlachte. "Ik leef al met genoeg risico's, dit kan er ook nog wel bij."

Wolf slaakte een zucht. "Red. Je kan niet elke dag bij me langskomen, dat zullen ze binnen de kortste keren doorkrijgen en dan zal je wel zonder me moeten leven."

Elsa haalde haar schouders op. "Ik zou het mezelf niet vergeven als jou iets overkomt door mij."

Red kreeg tranen in haar ogen. "Ik kan niet zonder jou. Ik heb er alles voor over om bij je te kunnen zijn."

Hook keek haar even aan. "Het komt heus allemaal goed, ik ben zo vaak al aan de dood ontsnapt."

Wolf beet op zijn lip. "Wat wil je doen dan? Als je me steeds op komt zoeken zullen ze me binnen de kortste keren vinden."

Elsa knikte. "Maar niet door een monster dat ijs uit haar handen produceert."

Red haalde haar schouders op. "Ik vind wel een oplossing. Ik ken wel iemand die ons kan helpen."

Hook grijnsde. "Dat misschien niet, maar ik heb wekenlang vastgezeten op Neverland, mijn hand is eraf gehakt door the Dark One - nota bene omdat zijn vrouw met mij vreemd ging - en ik ben daarna nog bijna vermoord door zijn zoon ook. Ik denk dat ik het wel aan kan hoor."

Wolf slaakte een zucht. "Dan wens ik je veel succes, want ik ben in mijn hele leven nog nooit iemand tegengekomen die mij kon helpen met dit gedoe."

Elsa slaakte een zucht. "Ik hoop gewoon dat ik mijn krachten onder controle kan krijgen."

Red knikte. "Ik ga hem wel een bezoekje brengen. Blijf jij maar hier."