"You're a wizard, Harry." {HP T&S}

Chris knikte. 'Ik ben ook blij om terug te zijn.'

Angie bromde wat voor zich uit. Natuurlijk had ze niet door wat voor immens geluk ze had dat ze uberhaupt bestond, gezien ze een leugenachtige rat als vader had. Maar hey. Zo vader, zo dochter.

Kizami struinde geërgerd door de trein. Hij had een hekel aan alles en iedereen wat hij op het moment kon zien.

Angel kreeg Kizami in het oog. Ze wist niet wat te zeggen, dus zei ze maar gewoon niets en aaide de immense roofvogel in de kooi aan haar koffer over de kop.

Kizami kreeg Angie, en vooral de immense roofvogel, in het oog en besloot haar te naderen. "Hey Angie," sprak hij, zonder enige emotie, waarbij hij haar toeknikte.

Angie trok een mondhoek omhoog, in een vreemde immitatie van een halve glimlach. 'Hallo Kizami.'

Kizami leunde met zijn schouder tegen een wand aan. "Ook weer zo belachelijk veel zin in dit schooljaar?" sprak hij op een sarcastische toon.

Angie liet haar 'vrolijke' houding varen. 'Absoluut,' kwam er haast net zo sarcastisch uit.

Kizami grinnikte zacht, op zijn eigen, typische 'creepy' manier. "We gaan weer zo onwijs veel lol hebben dit jaar."

Angel zette een grijns op. 'Oh, maar daar kunnen we zeker op rekenen dit jaar,' grinnikte ze zacht voor zich uit. Haar vader had haar iets leuks geleerd.

Kizami hield zijn hoofd een stukje schuin, terwijl hij haar strak aankeek. "Heb je iets in gedachten?"

Angel greens de jongen toe. 'Mijn vader heeft me wat leuke dingetjes geleerd... En meegegeven.'

Kizami grinnikte zacht. "Well. Ik ben benieuwd."

Angel haalde kort haar schouders op. 'Laten we een coupé vinden. Dact heeft zijn rust nodig, anders wil je hem niet meemaken.'

Kizami knikte langzaam. "Alright."

Yoshiki sprong, zoals altijd aan de late kant, haastig de trein in.

Angel ging de - toch best knappe, moest ze toegeven - jongen voor naar een nog lege coupé.

Kizami liep achter Angel aan.

Yoshiki stuurde geërgerd een paar eerstejaars weg uit een coupé, zodat hij een coupé voor zichzelf had.

Felicity rolde quasi-geërgerd met haar ogen. 'Yoshiki..' Sprak ze met een klak van haar tong terwijl ze achter hem de coupé in wandelde.

Angel nam plaats op een bank en zette Dact op de grond.

Yoshiki keek Felicity onschuldig aan. "Wat?" grinnikte hij zacht, terwijl hij plaatsnam op de bank.

Felicity glimlachte. 'Niets. Eerstejaars de stuipen op het lijf jagen is natuurlijk het gewoonste voor jou.'

Yoshiki grijnsde schuin. "Natuurlijk, dat is hartstikke normaal."

Felicity glimlachte. 'Tuurlijk. Straks ga je nog op Kizami lijken.'

Yoshiki grinnikte zacht. "Dat zou toch nog eens wat zijn. Kizami jaagt mij haast nog de stuipen op het lijf."

Felicity begon te lachen. 'Wie niet.'

Yoshiki keek even kort uit het raam, alvorens Felicity weer aan te kijken. "In vergelijking met Kizami val ik best wel mee.. hoop ik," grinnikte hij.

Felicity haalde haar schouders op. 'Vast wel. Maar kijk uit, want je begint op hem te lijken.'