Welcome to Hogwarts {L&S}

Kiara schudde haar hoofd. "Dat is het niet. Ik zeg niet dat ik je nog een kans ga geven, maar.. het is nooit te laat om aan jezelf te werken."

Satin staarde voor zich uit.

Kiara zuchtte en draaide zich weer om, zonder verder nog iets te zeggen.

Satin bleef zwijgend achter.

Tate zat opgesloten in dezelfde ruimte als Violet. "Waarom ben je gaan vechten?" Hij keek haar fronsend aan.

Violet zuchtte. "Omdat ik me een watje voelde..."

Tate keek haar strak aan. "Waarom luisterde je niet gewoon naar me? Je werd nog geraakt ook, ik dacht verdomme dat je dood ging Violet."

Violet zuchtte. "I'm sorry."

Tate keek voor zich uit. "Hoe kan ik je nou vertrouwen na dit, Violet? Als je in zo'n situatie niet eens naar me luistert?"

Violet keek hem aan. "I'm really sorry Tate...."

Tate schudde zijn hoofd. "Sorry doesn't mean anything."

Violet begon te huilen. "Wat wil je dan horen?"

Tate beet op zijn lip en haalde zijn schouders op. "I don't know."

Violet veegde haar tranen weg. "Maybe I should leave. Than you don't have the problem with the baby and everything..."

Tate staarde naar de grond. "Don't say that."

Violet ging ergens anders zitten.

Tate sloeg zijn armen om zijn benen en leunde met zijn hoofd tegen zijn knieën, waarna hij in huilen uitbarstte.

Satin kwam fronsend aanlopen. "What's wrong?"

Tate keek op. "Violet."

Satin keek hem aan. "Wat is er met Violet?"

Tate zuchtte. "I upset her. And she told me if it was better to leave me."

Satin schudde zijn hoofd. "Dat meent ze niet. Ze is zwanger. Dan zijn vrouwen... Je weet wel.... Ehm.... Anders..."

Tate haalde zijn schouders op. "I just don't know it anymore. She doesn't listen to me.. I just.. I don't think she understands how much I truly care about her."

Satin zuchtte. "Misschien omdat ze niet zo veel zelfvertrouwen heeft..."

Tate keek hem aan. "Don't act like you know my girlfriend better than I do, Satin. Ik weet dat ze niet veel zelfvertrouwen heeft, maar dan alsnog kan ze wel naar me luisteren.."