Glee

Marley haalde haar schouders op. "Okay."

Kurt liep naar de uitgang van de school, maar struikelde bijna over een tas.

Elliot zag Kurt en liep op hem af. "Are you okay?"

Kitty liep het muzieklokaal in.

Kurt zuchtte diep. "I'm fine," snauwde hij.

Will keek op. "Hey Kitty."

Elliot haalde zijn schouders op. "Okay..."

Kitty glimlachte. "Hey."

Kurt hief zijn hoofd. "I'm not useless."

Will glimlachte terug.

Elliot knikte. "I know."

Kitty zuchtte. "How was your day?"

Kurt zuchtte geërgerd. "Dus ik heb niet continu je hulp nodig."

Will haalde zijn schouders op. "Fine.. How was yours?"

Elliot beet op zijn lip. "Sorry."

Kitty keek hem aan. "It was okay."

Kurt liep stug door. "I won't get my sight back with a sorry."

Will glimlachte haar kort toe.

Elliot schudde zijn hoofd. "Nothing will give your sight back."

Kitty slaakte een zucht.

Kurt klemde zijn kaken op elkaar. "Thanks for pointing that out, captain obvious. It's not like I didn't see that already."

Elliot rolde met ogen. "Nee dat heb je niet gezien want je bent hartstikke blind."

Kurt balde zijn handen tot vuisten. "Jezus christ, Elliot. Thanks a lot."

Elliot grinnikte. "Slaan gaat lastig worden."

Kurt beet op zijn lip. "Donder op, Elliot. Donder op."

Eliiot knikte. "Prima doen zoek je het lekker zelf uit."

Kurt zweeg en liep boos door.

Elliot ging naar een café.

Kurt was het parkeerterrein opgelopen, maar lette door zijn woede niet echt op en hoorde daardoor het waarschuwende geblaf van Blaine niet. Voor de bestuurder was het onderhand ook al te laat om de auto weg te sturen of nog op tijd te remmen..

Elliot belde 911 en liep toen weer weg.

TIMESKIP
Kurt lag in zijn ziekenhuisbed.

Elliot liep het ziekenhuis in, maar ging niet de kamer van Kurt binnen."

Burt keek verrast op toen hij Elliot voorbij zag lopen. "Elliot. Waarom ben je nog niet bij Kurt langs geweest?"

Elliot staarde naar de grond. "Dat is ehm een beetje ingewikkeld."