The Hunger Games (fandom edition 2.0) - L&S

Bellamy keek haar aan. "Dan weet je het tenminste."

Clarke snikte en omhelsde hem. "I love you too."

Bellamy sloeg zijn armen om haar middel en drukte haar tegen zich aan.

Clarke glimlachte. "Kom we moeten echt verder."

Bellamy glimlachte terug en liep weer verder.

Celaena had een boog van de grond gepakt en spande hem aan. Ze richtte op de eerste persoon die ze zag, haar oefenschijf. Ze raakte een jongen met zwarte krullen recht in zijn borst.

Clarke begon ook weer te lopen.

Blaine viel op de grond en snakte naar adem, maar hij hield het niet lang vol. Zijn hart stopte met kloppen.

Sarah wierp een mes naar een willekeurig meisje.

Bellamy bleef staan toen hij verderop wat takjes hoorde kraken.

Celaena had het mes niet aan zien komen, gefixeerd op haar eerste slachtoffer. Ze kon het niet ontwijken en werd tussen haar schouderbladen geraakt.

Clarke fronste. "Hoorde jij dat ook?"

Octavia liep rond en keek om zich heen.

Bellamy legde zijn vinger op zijn lippen en liep voorzichtig op het geluid af.

Octavia draaide zich om en kreeg tranen in haar ogen. "Bellamy?"

Bellamy keek verrast op. "O-Octavia?" stamelde hij, ongelovig. Hij hoorde haar stem eerder dan hij haar zag. Pas toen hij haar gezicht zag, sprongen de tranen in zijn ogen. Hij had haar jaren niet gezien, maar het was alsof ze niets veranderd was. Hij rende op haar af en sloeg zijn armen om haar heen.

Octavia drukte hem tegen zich aan. "Ik dacht dat ik je nooit meer zou zien..."

Bellamy keek haar met een brede glimlach aan. "Ik dacht dat je dood was.."

Octavia lachte. "Nee dat ben ik niet, maar ik denk dat de dood nu dichterbij dan ooit is."

Bellamy keek haar aan. "Hoe ben je in een ander district terecht gekomen?"

Octavia keek hem aan. "Ik was aan het jagen in ons eigen district en toen werd ik aangevallen. Nog steeds geen idee wie deze mensen waren. Ik ben gevlucht en toen kwam ik in een ander district terecht."

Bellamy keek haar met een glimlach aan. "Ik ben blij om je weer te zien," fluisterde hij. Hij liet haar weer los. "Herinner je je Clarke nog?" Hij gebaarde naar het blonde meisje achter hem.

Octavia knikte. "Ja. Een blond meisje die een enorme crush op je broer heeft, vergeet je niet snel."


Clarke lachte binnensmonds.

Bellamy keek Clarke met een opgetrokken wenkbrauw lachend aan en richtte zich vervolgens weer tot Octavia. "Wijsneus," mompelde hij. "Laten we verdergaan, ik denk niet dat het verstandig is om hier te blijven staan."

Octavia glimlachte. "Goed plan." Ze begon te lopen.

Clarke begon ook te lopen.

Bellamy liep tussen de twee in. "In welk district ben je terecht gekomen, O?"

Octavia keek hem aan. "District 10."

Bellamy grijnsde. "Dan was je nog beter af dan wij ook."

Octavia grinnikte. "Als je vlucht moet je het goed doen."

Bellamy glimlachte. "Daar heb je een punt." Ze naderde een open plek. "Hier kunnen we ons kamp wel plaatsen. Ik heb twee tenten en met wat takken kunnen we wel een omheining maken."