Let's tell some ghost stories ~

Spookhuisjesswag (':

Host
Tamar - Rumple

Deelnemers >d
Sacha - Seiko
Lisanne - Bellatrix

Er klonk een vingerknip, en plotseling stonden er twee mensen in de grote, enigzins bizar versierde hal. Bloed was niet geheel van de wapens gepoetst. Er waren nog enkele vlekken zichtbaar op de ooit, lang geleden, witte muren... En van overal en nergens keek Rumple in zijn ik-heb-Belle-nooit-ontmoet-en-heb-dus-geen-zaczachterekant-humeur.

Denk je net lekker bezig te zijn met het uitsnijden van de hersenen van een veertig jarige vrouw, deed een sukkel met een bril een poging je te vermoorden. Gelukkig kon ze zijn hoofd er snel afrukken en was er niks aan de hand. Bellatrix had één grote obsessie, het vermoorden van mensen.

"Naomi? Naooooomi?..." klonk de stem van een tienermeisje. "...N-Naomi?" Verbaasd keek Seiko om zich heen. Waar was ze? Waar was Naomi? Dit was wel een hele rare plottwist, gezien ze net nog met Naomi over jongens had liggen praten. Ondanks dat dit Seiko's interesse niet trok, vond ze het ontzettend schattig hoe Naomi maar bleef fangirlen over Satoshi. Verward schudde Seiko haar hoofd, haar gedachten waren direct weer afgedwaald naar haar beste vriendin terwijl het verstandiger was te bedenken waar ze nu terecht was gekomen.

Er klonk het geluid van oude, open gaande deuren in een horrorhuis. Well, daar waren ze natuurlijk ook. Maar het ging om het idee. 'Praat met elkaar,' klonk een zachte, vrouwelijke stem.

Na de vrouwlijke stem gehoord te hebben, veranderde er echter nog niks. Waarom zou er moeten worden gepraat? Daar had Bellatrix helemaal geen behoefte aan. Wijs hield ze haar mond.

Verschrikt keek Seiko op bij het horen van een vrouwelijke stem, ze wierp een blik op de andere vrouw. En die blik deed haar twijfelen, wilde ze wel met de vrouw praten? De vrouw zag eruit alsof ze Seiko's hoofd eraf zou hakken zodra deze haar mond open zou trekken.

Er klonk een kwaadaardig lachje. 'PRAAT MET ELKAAR!' Klonk er plotseling een pril, bang kinderstemmetje.

Het kinderstemmetje deed niet echt veel, maar goed een woord kon wel uit haar mond komen. "Hey."

Het Japanse meisje schrok door het kinderstemmetje. Haar hart klopte tien maal sneller dan het hoorde te kloppen. Rustig blijven Seiko.. Rustig... Rustig.. Ze haalde rasperig adem. "H..hoi," stamelde ze.
--
Poor Seiko though :'D

Met een kleine glimlach werd er een knop omgedraaid en een trap verscheen. 'Geest. Choose your room Tor the comming days,' met de mogelijkheid om naar boven of naar beneden te gaan .