I WILL GO DOWN WITH THIS SHIP {Sas & Li}

Kurt keek Blaine kort aan. "Het verbaast me eigenlijk een beetje dat je hier bent en niet al op NYADA ofzo, hoe komt dat?"

Blaine haalde zijn schouders op. "NYADA is denk ik niet wat ik wil. Waarom weet ik niet."

Kurt keek hem ongelovig aan. "Broadway is niet je droom? Die hoor je ook niet vaak."

Blaine glimlachte. "Broadway wel maar NYADA niet."

Kurt fronste. "Hoezo niet?"

Blaine haalde zijn schouders op. "Gewoon een gevoel denk ik."

Kurt zuchtte. "Ik ben er niet eens toegelaten."

Blaine fronste. "Dan had de directrice echt haar gehoorapparaat niet in."

Kurt grijnsde. "Heb je onthouden hoe ik klink?"

Blaine knikte. "Ja tuurlijk."

Kurt lachte. "Ik heb hooguit één solo gehad, hoe heb je dat in hemelsnaam onthouden?"

Blaine glimlachte. "Speciale stemmen vergeet ik zelden."

Kurt grinnikte. "Mijn meisjesstem is speciaal?"

Blaine knikte. "Een eigen geluid hebben is altijd speciaal."

Kurt lachte. "Iedereen heeft een eigen geluid, dus is iedereen dan niet speciaal?"

Blaine haalde zijn schouders op. "Sommige stemmen lijken op elkaar of zijn minder makkelijk te onderscheiden."

Kurt knikte kort. "Daar heb je een punt."

Blaine glimlachte.

Kurt grijnsde. "Jouw stem is lastig te vergeten, met al je vele solo's."

Blaine grinnikte.

Kurt glimlachte. "Maar het is niet erg om die niet te kunnen vergeten."

Blaine glimlachte. "Gelukkig maar."

Tate leunde tegen een muur aan.

Violet staarde naar het water.

Tate had zelf niet door dat hij naar Violet aan het staren was.