Let us sing along 2.0 {WARBLERS S&L}

Hanna liet langzaam haar vingertoppen over zijn wang glijden. "Je had het niet moeten doen, me zoenen waar Sean bij was."

Dan huiverde even van de kou en probeerde zichzelf op te warmen, door zijn handen over zijn armen heen te wrijven.

Kurt sloeg een arm om Blaines middel heen, om hem te kunnen ondersteunen.

Caleb keek haar aan. "Ik kon het niet helpen."

Phil deed zijn jas uit en gaf hem aan Dan.

Blaine glimlachte. "Thanks."

Hanna lachte. "Had je het ook gedaan als we geen spin the bottle hadden gespeeld?"

Dan glimlachte hem dankbaar toe. "Dank je." Hij trok de kraag van de jas omhoog, niet zozeer vanwege de kou maar zodat hij Phils geur kon ruiken.

Kurt grijnsde terug. "Geen probleem." Hij duwde, met moeite, de deur van het Daltongebouw open.

Caleb haalde zijn schouders op. "Misschien..."

Phil glimlachte. "No problem."

Blaine liep naar binnen.

Hanna glimlachte. "Ik ben het niet waard om klappen voor op te vangen," verzuchtte ze. "Dus dat gaan we voortaan ook niet meer doen, begrepen?" voegde ze er, met een quasi strenge toon, aan toe.

Dan liep Dalton binnen.

Kurt keek Blaine aan. "Duuus, jouw kamer of mijn kamer? Oh nee wacht, we hebben dezelfde kamer duh."

Caleb keek haar aan. "Je bent het zeker wel waard."

Phil liep ook naar binnen.

Blaine lachte. "Hoeven we daar ook niet meer over na te denken."

Hanna schudde lachend haar hoofd. "Slijmbal," mompelde ze. "Wat is er zo speciaal aan me, dat je je neus voor me breekt?"

Dan wachtte even tot Phil ook binnen was en liep toen de trap op naar hun kamer.

Kurt grijnsde schuin en liep naar boven.

Caleb pakte haar hand vast. "Alles aan jou is speciaal."

Phil liep ook de trap op.

Blaine liep ook naar boven.

Hanna rolde met haar ogen. "Hoe cliché kan je in vredesnaam zijn?" lachte ze.

Dan sloot de deur van hun kamer direct toen Phil ook binnen was komen lopen en ging op het bed zitten. Hij aarzelde even. "Dus euh.." begon hij stamelend.

Kurt opende, ietwat klunzig, de deur van hun slaapkamer.

Caleb haalde zijn schouders op. "Zo erg dus."

Phil keek hem vragend aan. "Wat?"

Blaine zoende hem.

Hanna grijnsde. "Laat me met je meelopen naar Dalton," zei ze, "straks heb je wel nog iets anders opgelopen door die klap en ik wil niet dat je onderweg iets overkomt omdat je alleen bent."

Dan keek de jongen vol twijfel aan. "We kissed," merkte hij - overbodig - op.

Kurt sloeg zijn armen om Blaines middel heen.

Caleb glimlachte. "Thanks."

Phil haalde zijn schouders op. "Is dat erg?"

Blaine legde zijn hand op zijn wang.

Hanna pakte zijn hand vast en begeleidde hem naar buiten. "Weet je zeker dat het goed gaat?" vroeg ze, een tikkeltje bezorgd.

Dan schudde zijn hoofd. "Nee, niet echt maar.." Hij zuchtte diep, niet wetende wat hij moest zeggen.

Kurt trok Blaines shirt over zijn hoofd heen.

Caleb knikte. "Ja het gaat wel."

Phil pakte aarzelend zijn hand vast.

Blaine glimlachte en zoende hem nogmaals.

Hanna keek hem kort bezorgd aan, maar ontspande zich toen wat meer en glimlachte hem toe. "Je moet morgen wel even laten kijken naar je neus hoor, maar ik denk niet dat de schoolleiding er blij mee zal zijn als je nu nog met je dronken kop bij de EHBO post aan komt zetten."

Dan glimlachte hem aarzelend toe. "I.. euh.. I actually liked it."

Kurt haalde zijn handen door Blaines haar, voor zover dat ging met alle gel.

Caleb grinnikte. "Nee dat denk ik ook niet."

Phil keek hem glimlachend aan. "Me too."

Blaine trok het shirt van Kurt uit.

Hanna duwde de deuren van het gebouw met moeite open. "Jezus, waarom zijn die deuren hier zo zwaar?"

Dan keek zijn beste vriend voor een fractie van een seconde verward aan, maar overbrugde toen al zijn twijfels en legde zijn hand onder Phils kin. Hij boog zich voorover de zoende de jongen.

Kurt grijnsde hem toe en zoende hem nogmaals.

Caleb grinnikte. "Om ons sterker te maken."

Phil legde zijn hand op zijn wang.

Blaine maakte zijn riem los.

Hanna lachte. "Das wel nodig inderdaad, jullie zijn allemaal zulke mietjes. Moet ik met je mee naar boven lopen of red je het zo wel?"

Dan trok de jongen dichter naar zich toe.

Kiara danste nog steeds met haar vrienden.

Caleb glimlachte. "Ik red me wel, dankje."

Phil legde zijn handen op zijn rug.

Satin was zo dronken dat hij aan het dansen was.

Hanna knikte. "Nou euh, nog bedankt voor vanavond dan maar," zei ze met een klein glimlachje, waarna ze zich omdraaide.

Dan legde zijn handen in Phils nek.

Kiara glimlachte kort, verlegen zelfs, naar Satin.

Caleb liep naar boven.

Phil glimlachte.

Satin keek haar aan.

Dan grijnsde hem licht toe. "Ik ben zo blij dat we een kamer delen."

Kiara aarzelde even, maar besloot om niet op hem af te lopen en rustig verder te dansen met haar vrienden.

Phil glimlachte. "Ja ik ook."

Spencer kwam nu pas naar het feest aangezien ze eerst naar een suf etentje moest. Ze pakte wat te drinken.

Dan grinnikte. "Al die tijd had ik tenminste een excuus om je zonder shirt te zien."

Barry liep op Spencer af, die hij vaag herkende. "Hey," glimlachte hij.

Kiara besloot toch alle moed te verzamelen die ze had en liep op Satin af. "Hi," glimlachte ze.