There's no hope.. {OPEN}

Angel
Met trage, lange stappen struinde een blond meisje over de ongelijke straten - als ze al waardig genoeg waren om überhaupt door te gaan voor straat - van district 11. Een zachte zucht rolde over haar lippen, terwijl haar ogen naar de horizon staarde. Langzaam begon de zon onder te gaan. En zodra hij volledig onder was en de maan aan de hemel kwam, zou het weer een dag dichterbij de boete zijn. Weer een dag dichterbij de dood van in ieder geval één en misschien twee kinderen uit het district. Wat als zij naar de arena zou moeten? Dat zou ze nooit overleven. Zonder dat het Angie het zelf doorhad, beet ze zacht op haar lip. Wat als haar zusje of oudere broer de arena in moest? Hoe zou ze het ooit aankunnen om op hun oude televisie hun te zien vechten voor hun leven, hoe zou ze het ooit aankunnen om toe te moeten kijken hoe één van de twee bruut werd vermoord? Ze haalde een hand door haar lange blonde haren. Hoe kon het Capitool zo wreed zijn?
Join, if you dare ;'3

Haley loopt door haar district. Even verderop ziet ze de lange blonde haren van Angie. 'Hey Angie'. Ze trekt nog even een sprintje en dan loopt ze naast haar. Naast Angie lijkt Haley zo, ja wat eigenlijk? Zo gewoontjes. Haley merkt al een tijdje dat Angie minder vrolijk is. 'Wat is er toch de laatste tijd? Ben jij ook zo bang voor de boet?'

Angel keek even opzij naar Haley, die naast haar was komen lopen. Ze wachtte even met antwoord geven, terwijl ze vlug haar lange haren in een paardenstaart deed. "Jup," verzuchtte ze. "We hebben de bonnen nodig voor eten, dus mijn naam zit er wel een aantal keer in," verklaarde ze. "Jake's naam zit er al helemaal vaak in.." Jake - haar oudere broer - had samen met Angie besloten dat ze zelf de extra bonnen aan zouden nemen, zodat hun jongere zusje dat niet ook hoefte te doen. "Denk jij dat ons district überhaupt een kans maakt?"

Haley denkt na, zij is enig kind uit haar gezin, dus zij moest elk jaar al bonnen halen. 'Ik denk dat sommigen van ons best kunnen winnen... ?' Ze twijfelde of het slim was om wat hoop te krijgen. Zelf wist ze ook wel dat er weinig districtgenoten waren die überhaupt een kans zouden kunnen maken. 'Ik ben bang, mijn naam zit zo'n beetje 1000 keer in de pot.'

Angel haalde haar schouders op. "Volgend jaar wordt het alleen nog maar erger, dan weten we wat ons te wachten staan.." Ze hadden nog niet zo lang geleden te horen gekregen over de Spelen. Opeens moesten ze verplicht de televisie aanzetten, er werd zelfs gecontroleerd door de vredesbewakers of je ook daadwerkelijk keek. En toen, was de eerste Hongerspelen opeens officieel. Hoeveel jaren zouden ze het traditie houden? Of zouden ze er na één jaar al genoeg van hebben en voor de lol nog een district plat gaan bombaderen?

Haley baalt er van dat ze over dit onderwerp is begonnen, ze had er het liefst zo lang als mogelijk niet aan willen denken, maar nu kan ze er niet meer mee stoppen. Het is allemaal zo onzeker. Misschien moet ze ook wel blij zijn dat dit de eerste hongerspelen is. Waarschijnlijk zou ze nog banger zijn als ze wel wist wat er ging gebeuren. Ze raakt in paniek, wat moest ze verwachtte? 'Wat denk jij dat het gaat worden, met het capitool weet je het immers maar nooit.'

Angel haalde haar schouders op. "Het zal wel iets vreselijk sadistisch worden.." verzuchtte ze. "Misschien dat ze ons het eerste jaar nog een beetje sparen," opperde ze. Ondanks dat ze zelf ook wel doorhad, dat dit niet het geval zou zijn. Het Capitool zou iemand uit de districten nooit sparen..

Haley denkt na over de kansen die ze heeft. Als ze mee zou doen zou ze waarschijnlijk één van de oudste tributen zijn, ze is zeventien. Ze komt uit een landbouwdistrict, dus ze heeft redelijk wat armspieren. Verder heeft ze rood haar, wat niet echt makkelijk is als je je wilt camoufleren. Tja, ze kan niet trainen zoals in het Capitool, dus daar moet ze het niet van hebben en veel onderwijs is er ook niet, dus erg slim is ze ook niet. Ze is wel heel tactisch, dus dat zou haar moeten kunnen helpen.

Angel slaakte een zachte zucht. "Misschien dat het allemaal gewoon een slechte grap is, dat ze dit niet menen en dat ze bij de boete opeens heel hard 'gefopt' roepen?" Opperde ze, een kleine glimlach vormde haar lippen.

Haley probeerde te lachen, maar allebei wisten de dat dit never nooit zou gebeuren. 'Wie denk jij dat moeten gaan?' Ze is bang dat haar naam wordt getrokken, maar ze is misschien nog banger dat één van haar vriendinnen zou moeten. Ze kan onmogelijk live op tv aanzien hoe haar vriendin waarschijnlijk zou sterven.

Angel haalde haar schouders op. "Met zoveel mensen, zou ik het echt niet weten.." verzuchtte ze. "Ik hoop dat het niemand is van mijn familie, dan ga ik liever zelf nog." Ze zou het verschrikkelijk vinden als haar jongere zusje de arena in zou moeten, hoe zou ze dat ooit aan kunnen zien? "We kunnen het beste hopen op twee sterke tributen, zodat ze nog een beetje kans maken.."

Haley denk na wie de sterkste van hun district zijn. Ze kan zo snel eigenlijk niemand bedenken. Ze zucht, wie er ook moet gaan, niemand heeft er voordeel mee, hooguit de tegenstander. 'Wie denk jij dan dat er een kans kunnen maken?'

Angel slaakte een zucht. "Daar heb ik dus ook geen flauw idee van, we lijken allemaal geen kans te maken tegen de tributen uit 1, 2 en 4. Wij zijn zwaar ondervoed, terwijl zij het nog goed hebben.."

Haley knikt begrijpelijk, daar had ze eigenlijk nog niet over nagedacht. Ook al waren de kandidaten van 1, 2 en 4 niet beter gevoed dan zij, dan nog zouden ze ingemaakt worden. District 11 heeft gewoon geen vechtersmentaliteit.

Angel keek even opzij naar Haley. "Weet jij al iemand die misschien kan winnen?"

Haley kijkt nu glazig voor zich uit. 'Ryan is de enige die ik vaak spreek, ik hoop in ieder geval niet dat hij uit de pot komt'.

Angel knikte even langzaam. "Ah. Jij bent natuurlijk enigskind.." verzuchtte ze. "Daar heb je op het moment dan nog wel mazzel mee, of niet?"

Haley knikte, in dat opzicht wel. Enig kind betekende ook dat zij altijd de gene was die bonnen in moest leveren in ruil voor levensmiddelen, zoals eten.

Angel slaakte een zucht. "Ik hoop gewoon dat m'n familie veilig blijft."

Haley glimlacht bemoedigend. 'Ik hoop het ook, ik zou het vreselijk vinden als er iets met jou of je familie gebeurd'. Ze slaat een arm om Angel heen.

Angel glimlachte. "We kunnen maar het beste hopen, dat het twee van de mensen die we niet kennen zijn. Ondanks, dat die er amper zijn."

Haley snapt wat ze bedoeld, ook al is het heel bot. 'Ik moet maar eens gaan, ik zie je wel weer'.

Angel glimlachte en knikte. "Bye."