The Walking Dead 2.0

Kenny slaakte een pijnlijke kreet en viel op de grond. "Heh. Fucker."

Lee zette Clem op de grond. "No you're not, sweet pea." Hij stapte weer op Carver af en duwde hem achteruit. "You crazy ass motherfucker."

Omid liep op Clem af en sloeg zijn arm om haar heen. "Gaat 't, Clem?"

Carver schudde zijn hoofd. "Het is jullie eigen schuld. Als jullie dit nog is doen, hang ik dat meisje aan de hoogste boom op en kunnen jullie haar allemaal langzaam zien dood gaan."

Clementine knikte. "I think so."

Sarah keek haar vader bang aan. "D..daddy... Wat is er aan de hand?"

Lee klemde zijn kaken op elkaar. "Nou je hebt je walkie, dus hier ben je ook klaar lijkt me?"

Omid slaakte een zucht en omhelsde het meisje.

Carlos schudde zijn hoofd. "Niets waar je je zorgen om moet maken. Het is niet belangrijk."

Carver knikte. "Voorlopig..."

Clementine legde haar hoofd op zijn schouder. "Ik ben een laffaard."

Sarah zuchtte. "Did he hurt someone?"

Lee keek hem boos aan, maar besloot te zwijgen.

Omid wierp een blik op Kenny en zuchtte bij het zien van zijn toegetakelde oog. "No you're not Clem."

Carlos schudde zijn hoofd. "Niemand die belangrijk is."

Carver liep weg.

Clementine knikte. "Het is allemaal mijn schuld."

Sarah knikte. "Oh okay.. But.. He did hurt Nick, didn't he?

Omid schudde zijn hoofd. "Dat is het niet, Clem. Dit had iedereen kunnen overkomen, er was sowieso wel iemand gewond geraakt."

Carlos schudde zijn hoofd. "Dat deed hij niet."

Clementine snikte. "Ik had mijn veranwoordelijkheid moeten nemen. Kenny had niks verkeerd gedaan."

Sarah fronste. "Maar.. Waar is Nick dan? En Alvin?"

Omid glimlachte licht. "Heyheyhey.. Rustig Clem.. Het was Kenny's eigen keuze en wie weet wat Carver bij jou had aangericht.."

Carlos drukte zijn dochter tegen zich aan. "Maak je er niet druk over Sarah."

Clementine haalde haar schouders op. "Dan was ik tenminste gestorven als een held."

Sarah legde haar hoofd op zijn schouder. "Okay.."

Omid zuchtte. "Maar denk eens aan ons Clem? Wat hadden wij zonder je gemoeten?"

Clementine slaakte een zucht. "You can move on without me. You guys don't really need me."

Omid keek haar verbijsterd aan. "Don't say that Clem. Ik heb je nodig, en Kenny heeft je nodig. En denk eens aan Lee?"

Lee was onderhand neergeknield bij de bewusteloze Kenny. "Carlos, kan jij even bij Kenny kijken?"

Clementine keek hem aan. "Really?"

Carlos knikte. "Sure."

Omid glimlachte. "Really."

Lee knielde ook neer naast Clem. "Gaat het, sweet pea?"

Clementine knikte. "I think so."

Lee slaakte een zucht. "I'm sorry for your eye though.."

Clementine haalde haar schouders op. "That's not the problem."

Lee glimlachte. "Try not to worry so much, alright?"

Clementine knikte. "Okay."

Lee kwam weer overeind. "Maybe you should go and sleep, Clem. It has been a long day."

Clementine slaakte een zucht. "Okay."

Lee drukte een kus op haar voorhoofd. "Goodnight kid."

Clementine glimlachte. "Goodnight Lee."

Omid glimlachte. "Goodnight Clemmy."