The Walking Dead 2.0

Sarah keek haar vader dankbaar aan en probeerde weer wat rustiger adem te halen.

Carlos liep rustig door.

Omid dook net op tijd weg toen er een kogel zijn kant op kwam.

Christa Jr liep door. Voordat ze er iets aan kon doen beet een walker in haar arm.

Omid keek om naar zijn dochter en vloekte binnensmonds. Zonder erbij na te denken schoot hij de walker neer en tilde hij Christa op, om het vervolgens op een rennen te zetten.

Sarah keek geschrokken op toen er dicht bij een schot klonk, ze slaakte een zachte kreet van schrik.

Christa Jr keek naar haar vader.

Carlos drukte zijn dochter tegen zich aan.

Lee werd door een kogel geraakt in zijn bovenarm en moest het op een rennen zetten, ondanks de pijn, om te voorkomen dat hij gebeten zou worden.

Omid vluchtte, met Christa in zijn armen, het bos in.

Clementine rende achter Lee aan.

Christa Jr slaakte een diepe zucht.

Lee had zijn kaken strak op elkaar geklemd, terwijl hij verder rende.

Omid stopte met rennen zodra hij redelijk ver bij de horde vandaan was, hij wierp een blik op zijn dochter maar wist niet wat hij moest zeggen.

Clementine probeerde Lee bij te houden.

Christa Jr keek naar haar vader. "Ik ben bang."

Lee rende nog een aantal meter door en begon toen weer rustig te lopen. "Are you alright, Clem?" Hij had zich omgedraaid naar het meisje, terwijl hij bleef lopen.

Omid zuchtte en drukte het meisje tegen zich aan. "Ik weet het, Chris.. Ik weet het.." Hij moest ontzettend veel moeite doen om zijn stem niet te laten breken, om geruststellend over te komen.

Clementine knikte. "Maar jij niet."

Christa Jr haalde haar schouders op. "Wat nu?"

Lee wilde zijn schouders ophalen, maar bedacht zich net op tijd. "I'll get better."

Omid zuchtte. "Er is niet veel te doen, Chris.."

Luke was al bijna aan het einde van de horde, toen er naast hem een schot klonk. Hierdoor veel zijn vermomming weg voor de walkers om hem heen, hij sprong net te laat naar voren waardoor een Walker hem nog net in zijn onderarm kon bijten.

Clementine glimlachte. "Can I do something for you?"

Christa Jr snikte. "I don't want this."

Lilly gilde. "Noooo." Ze rende op Luke af.

Lee glimlachte. "Not really, we controleren de wond wel als we bij de afgesproken plaats zijn."

Omid slaakte een zucht. "I don't want this either.."

Luke sleurde Lilly mee het bos in, om te voorkomen dat er door haar gegil nog meer walkers op hen af zouden komen.

Clementine knikte. "Okay."

Christa Jr keek hem aan. "I love you daddy."

Lilly keek hem aan. "Sorry about that."

Lee slaakte een zucht. "Ik hoop dat de rest er veilig uit is gekomen.."

Omid glimlachte licht. "I love you too, Chris."

Luke slaakte een zucht. "Don't worry about it."

Clementine slaakte een zucht. "Inderdaad."

Christa Jr glimlachte terug. "Wat moet ik doen?"

Lilly keek angstig. "The walkers..."

Lee wees naar een plein verderop, dat tevoorschijn kwam zodra het bos verdunde. "Dat was de afgesproken plaats toch?"

Omid zuchtte. "Er is niets dat je kan doen, Chris."

Luke staarde naar zijn arm. "Yeah.."

Clementine knikte. "Yes."

Christa Jr snikte. "Ik wil niet..."

Lilly slaakte een zucht. "I'm so sorry."

Lee liep het plein op. "Nu nog wachten op de rest.."

Omid zuchtte en drukte het meisje wat meer tegen zich aan. "Ik wil ook niet dat je.." Hij was niet in staat de zin af te maken.

Luke beet op zijn lip. "We hebben geen tijd te verliezen.." Hij begon te rennen.

Clementine slaakte een zucht. "Inderdaad."

Christa Jr keek hem aan. "Wat gaat er met me gebeuren?"

Lilly rende achter hem aan.

Lee zuchtte.

Omid keek haar aan en aarzelde even. "You'll get.. really sick.."

Luke keek tijdens het rennen nog eenmaal verbijsterd naar zijn arm.

Al mijn overige personages staan in tussen op veilige afstand bij de horde vandaan.