The Walking Fandoms

Tate onderdrukte de neiging naar haar toe te gaan en haar te knuffelen.

Violet maakte een gat in de grond om haar vader te kunnen begraven.

Tate maakte nogmaals een handgebaar, waardoor Violet's vader weer tot leven kwam.

Violet schrok op toen haar vader tot leven kwam. "Dad...?"

Ben keek verward op. "Violet..? Wat is er gebeurd?"

Phil keek verward om zich heen.

Felix opende zijn ogen en kwam overeind, zijn ogen keken geschrokken rond. Hij wist precies waar hij was. "Is dit..?"

Phil knikte. "Het lijkt er wel op."

Felix keek nogmaals rond. "Waar is Dan?"

Tate werd langzaam wakker, hij voelde meerde stekende plekken in zijn borstkast. De plekken waar hij was neergeschoten. Wat was dit? Hij was allang dood, dit hoorde hij niet meer te voelen..

Phil keek om zich heen. "Geen idee, maar we moeten hem vinden."

Violet werd wakker en schrok toen ze naast haar keek. "What happend?"

Felix slaakte een zucht. "Waarschijnlijk zit hij in een andere dimensie.."

Tate wilde antwoord geven, maar kon zijn kaken slechts strak op elkaar klemmen om tegen de pijn te vechten.

Phil zuchtte. "Godammit."

Violet stond op.

Tate lag nog altijd in elkaar gedoken op de grond, zelfs de aanwezigheid van Violet kon hem niet helpen.

Felix kwam overeind. "Als ik het me goed herinner, moesten we de lichaamsdelen die de drie geesten misten aan hen terug geven, dan waren ze allemaal weer in dezelfde dimensie toch?"

Violet liep naar de jongen toe. "Can I help you?"

Phil knikte. "Yes."

Tate deed een tevergeefse poging overeind te komen en schudde zijn hoofd. "Pijn.. Veel pijn.."

Felix knikte. "Dan moeten we dat proberen.."

Violet zuchtte. "I don't know what to do."

Phil zuchtte. "Okay."

Tate kwam overeind, ditmaal wel succesvol. "Ik ook niet, gaf hij toe."

Felix keek aarzelend naar de deur die naar de gang leidde. "Ga jij maar voor..."

Violet keek hem aan. "We vinden wel een oplossing."

Phil grijnsde. "Okay dan."

Tate slaakte een zucht en gebaarde dat ze naast hem moest komen zitten. "Ben je nog boos?"

Felix knikte gerustgesteld.

Yoshiki liep achter Seiko aan, die vrolijk door de gang huppelde en om de seconde Naomi's naam riep. "Shinohara, doe 'ns rustig."

Violet schudde haar hoofd. "Ik weet dat je hem weer hebt gered."

Phil ging Felix voor.

Tate glimlachte. "Mooi.. Dan is er iets dat ik je moet vertellen, aangezien het ernaar lijkt dat we hier nog wel even vastzitten."

Felix liep achter Phil aan.

Seiko bleef plotseling stilstaan, toen ze in de verte twee mensen zag lopen, waardoor Yoshiki tegen haar opbotste.

Violet keek hem aan. "Wat dan?"

Phil schrok.

Tate zuchtte. "Ik ben dood."

Seiko deed een paar stappen dichterbij. "Hello?"

Violet trok haar wenkbrauw op. "Dan kom je aardig levend over."

Phil zuchtte. "Hello."