The Walking Fandoms

Violet liep rustig door de straten.

Tate keek met grote ogen naar het meisje dat hem steeds meer naderde. Hij voelde dat zijn hart sneller was gaan kloppen, voor het eerst in eeuwen - sterker nog, voor het eerst sinds zijn hele leven (en zijn dood) was hij zowaar zenuwachtig. Hoe moest hij dit aanpakken?

Violet keek naar de onbekende jongen. Ze glimlachte hem toe, en liep vervolgens door.

Tate snelde achter haar aan en pakte haar pols vast. "Wacht.."

Violet trok haar wenkbrauw op. "Wil je me loslaten?"

Tate glimlachte en liet haar los. "Ik wilde gewoon vragen hoe je heet, ik heb je hier nog niet eerder gezien en ik ken bijna iedereen.. van de mensen die nog over zijn.."

Ben liep door de straten en keek verrast op toen hij zijn dochter zag praten met een.. apart uitziende jongen. "Vio?"

Violet keek haar vader aan. "Dad..."

Tate keek op naar de vader, maar richtte zijn blik weer op het meisje. "Vio, is that your name?"

Ben liep op zijn dochter af. "Waar hing jij in hemelsnaam uit? En wie is dit?"

Violet zuchtte. "I don't know this guy and my name is Violet."

Tate glimlachte. "I'm Tate, nice to meet you Violet." Hij negeerde de man compleet.

Ben trok zijn wenkbrauwen op. "You're coming with me young lady, your mother is worried sick."

Violet keek haar vader aan. "No she is not. She only cares about herself, and so do you."

Ben keek haar geïrriteerd aan. "We do care about you, Vio."

Tate maakte een gebaar in de richting van de man, waardoor deze op de grond viel en niet langer meer bewoog.

Violet keek geschokt naar haar vader. "What the fuck."

Tate keek het meisje aan. "I know how it's like to have parents that don't care about you. This is for the best, love."

Ben is een beetje heel erg dood.

Violet trok haar wenkbrauw op. "I'm not your love. I don't even know you. Go away!"

Tate glimlachte. "Why do you want me to leave?"

Violet keek hem aan. "Omdat je me vader hebt vermoord."

Tate keek haar verward aan. "But.. you didn't like him?"

Violet zuchtte. "Nee maar hij hoefde niet dood."

Tate haalde zijn schouders op. "Nu ben je wel van hem af."

Violet werd woedend. "LEAVE."

Tate beet op zijn lip. "Your wish is my command.. dear.."

Violet keek naar het lichaam van haar vader.

Tate liep langzaam weg, om vanachter een gebouw nog naar het meisje te kunnen kijken.

Violet huilde.