Let us sing along 2.0 {WARBLERS S&L}

Caleb grinnikte. "Komt vast goed."

Blaine glimlachte. "Oké."

Hanna maakte een papiertje nat en veegde voorzichtig het bloed weg. "Dank je, Caleb. Dat was echt heel erg lief van je."

Kurt draaide de fles en zijn hart sloeg een slag over toen deze stopte bij Blaine. Zonder te aarzelen zoende hij de jongen.

Caleb glimlachte. "Je verdient ook iemand die lief voor je is."

Blaine pakte zijn hand vast.

Hanna keek hem kort aan. "Ik weet ook niet wat ik zag in die lul.."

Kurt legde een hand op Blaines wang.

Caleb grinnikte. "Ik weet ook niet wat je in... Wacht dat klinkt fout als ik dat zeg."

Blaine glimlachte. "Wil er nog iemand draaien?"

Hanna trok haar neus op. "Ah bah, nee die heb ik ook nooit in me gehad hoor."

Tate grijnsde. "Ey, we kunnen de knapste jongen toch niet niet laten draaien?" Hij draaide de fles, die stopte bij Violet.

Caleb grinnikte. "Nou goed om te weten."

Violet keek opeens op.

Hanna legde lachend een vinger op zijn lippen. "Ssssshhhht, ik ben dronken - ik weet niet meer wat ik zeg."

Tate legde een hand onder haar kin. "Well, dit is een unieke kans of niet soms, miss Harmon?" Hij grijnsde breed en zoende haar toen.

Caleb lachte. "Ik vind het wel grappig."

Violet voelde zich enigszins ongemakkelijk, maar ontspande uiteindelijk en glimlachte kort.

Emily draaide de fles die vervolgens bij Barry uitkwam. Met tegenzin zoende ze hem.

Hanna gaf hem een stomp tegen zijn bovenarm. "Jij hoopt gewoon dat ik dronken genoeg ben om straks mijn shirt uit te doen, of niet soms?" plaagde ze, terwijl ze controleerde of zijn neus nog bloedde. "Ik denk dat 'ie gebroken is."

Barry keek het meisje even verbijsterd aan, ze was hem nooit echt opgevallen - maar hij wist niet zeker waarom hij nu ineens een engel voor zich zag staan. Wellicht lag het aan de drank, of aan de kus - wellicht had hij haar nu pas echt aangekeken. "D..dus.." stamelde hij. "Hebben we nog iemand overgeslagen?"

Caleb zuchtte. "Nou beter een gebroken neus dan een gebroken hart..."


Kitty stond op en zette de muziek wat harder. "Nee iedereen is geweest." Ze begon te dansen en moedigde anderen ook aan om te gaan dansen.

Hanna schonk hem een brede glimlach. "Heb jij Seans hart gebroken dan? Want dat zou ik ongelooflijk knap vinden, volgens mij heeft dat joch helemaal geen hart." Ze liep even weg om een schoon papiertje te pakken en de laatste restjes bloed weg te vegen. "Ben je verder nog ergens geraakt?"

Dan stond op en stak zijn hand uit naar Phil. "Laat ze je geweldige dancemoves eens zien, Philly," lachte hij spottend - wetende dat zijn beste vriend niet bepaald de beste danser is.

Caleb schudde zijn hoofd. "Nee alleen bij mijn neus. En geloof me, ook al heeft Sean geen hart, hij baalt ontzettend hard dat ik het mooiste meisje op aarde van hem heb afgepakt." Hij glimlachte.

Phil sprong enthousiast op en deed een poging om een moonwalk te doen. Niet dat het er zo uitzag, maar plezier had hij zeker.

Hanna trok verbaasd een wenkbrauw op. "Oké ten eerste, daar heeft hij echt niet zoveel problemen mee hoor. Zijn ego is hooguit een beetje gedeukt. En ten tweede, jij hebt me van hem afgepakt?"

Dan danste lachend met hem mee, hoewel - hij danste eigenlijk niet zoveel, 90% van de tijd staarde hij enkel vol bewondering naar zijn beste vriend.

Kiara was ook overeind gekomen en danste vrolijk mee met de rest.

Caleb keek haar onschuldig aan. "Heb ik nu iets verkeerds gezegd?"

Phil sprong vrolijk rond.

Emily begon ook te dansen.

Hanna grijnsde. "Ik was er nog niet geheel van op de hoogte dat je me daadwerkelijk al hebt afgepakt," ze verkleinde de afstand tussen hen in met een paar centimeter, "werkt dat tegenwoordig zo? Kan je gewoon een meisje claimen en dan is ze van jou?"

Kurt pakte Blaines hand vast en sleurde hem de gang op. "Ik denk dat ik wel iets leukers weet om te doen," zei hij met een schuine grijns - terwijl hij de jongen aan zijn kraag dichter naar hem toe trok.

Caleb glimlachte. "Nou het meisje moet je wel toestemming geven natuurlijk."

Blaine zoende hem. "Is dat zo?"

Hanna grinnikte. "Oh fijn, dus ik krijg daadwerkelijk nog een keuze?" Ze porde hem zacht in zijn zij. "Sinds wanneer vind je me leuk, Caleb?"

Kurt drukte zijn vingers zacht in Blaines rug en zoende hem terug. "Anders zou ik het niet zeggen, toch?"

Caleb keek haar aan. "Vanaf het moment dat ik je zag."

Blaine lachte. "Dat is waar."

Hanna glimlachte hem, een tikkeltje verlegen toe. "Really?" Ze sloeg haar armen om zijn nek heen. "Dat is zo cliché," plaagde ze.

Kurt keek hem kort aan en grijnsde toen. "Laten we terug gaan naar Dalton," opperde hij, "daar hebben we tenminste privacy."

Caleb glimlachte. "Het is wel waar."

Blaine knikte. "Goed plan."

Hanna keek hem aan. "Weet je, je bent niet zo bad als je eruit ziet," gaf ze toe.

Dan tikte Phil aan. "Zullen we maar eens teruggaan? Dit was genoeg sociaal contact voor het hele jaar," grinnikte hij.

Kurt grijnsde en pakte Blaines hand vast, alvorens hem mee naar buiten te sleuren.

Caleb haalde zijn schouders op. "Ik heb ook nooit gezegd dat ik bad ben."

Phil knikte. "Is goed."

Blaine liep naar buiten en kneep zacht in zijn hand.

Hanna rolde met haar ogen. "Nee dat zeg ik ook niet, ik bedoel je ziet er niet zo lief uit.. maar dat ben je wel."

Dan ging zijn beste vriend voor naar buiten.

Kurt keek hem even met een glimlach aan en concentreerde zich toen weer op de weg, die rond leet te draaien.

Caleb grinnikte. "Gelukkig maar."

Phil liep achter hem aan.

Blaine moest moeite doen om recht te blijven lopen.