The Walking Dead 2.0

Dus, dit is onze tweede TWD RPG met chars van de game zelf (season 1, 'cuz love <3). Laten we beginnen bij die Motor Inn, maakt niet uit dat Omid etc. er toen nog niet bij waren :')

S A C H A
- Lee
- Omid
- Kenny
- Molly
- Ben
- Rebecca
- Sarah
- Nick
- Luke

L I S A N N E
- Clementine
- Lilly
- Christa Jr.
- Christa
- Katjaa
- Duck
- Alvin
- Carlos
- Pete

B O T H
- Carver
- Bonnie

Clementine zat op een stoeprand en keek voor zich uit. Ze was bang, maar ook blij dat ze Lee had ontmoet. Ze miste haar ouders. Alles zou het meisje er voor over hebben om ze even een knuffel te geven.

Lee keek even om zich heen, het was pas enkele dagen geleden geweest dat ze onderdak zochten in de Motor Inn. Langzaam liep hij op het jonge meisje af, die hij aan het begin van de apocalypse had ontmoet. "Hey Clem," sprak hij, terwijl hij naast haar op de stoep ging zitten.

Omid liep met een glimlach op zijn vriendin - Christa - af. Het was bizar hoe alles was gelopen, de hele apocalypse en alles. De twee hoorden nog niet zo lang bij de groep, in ieder geval de rest van de groep - op Molly na - leek elkaar al wat langer te kennen. "Ik mis die kleine kat.." mompelde hij zacht, terwijl hij naast Christa was gaan staan.

Kenny keek met een frons naar de motor van de RV die op de Motor Inn stond, met een beetje geluk zou hij het ding kunnen reparen. Met een auto konden ze - mits ze genoeg benzine hadden - immers ver komen.

Molly slaakte een zachte zucht. Ze vroeg zich nog altijd af of ze niet gewoon beter kon vertrekken, het leven binnen zo'n groep was niet echt iets voor haar. Ze had het de eerste paar weken immers prima gered in haar eentje.

Ben zat met zijn rug tegen de muur van één van de kleine gebouwen aan, hij zuchtte. Hij had niet echt het gevoel welkom te zijn binnen de groep, nou wist hij ook wel dat Kenny hem totaal niet mocht - en over Lilly had hij ook geen geweldig gevoel - maar dat waren opzich maar 2 van de 10 mensen.. Toch, voelde het niet goed.

Clementine glimlachte. "Hey Lee," zei het meisje vriendelijk.

Lily keek even naar haar wapen, waar ze enkele dagen geleden nog een walker mee neer had geschoten. Alles was verandert.

Christa knikte. "Je bent niet de enige. Weet je wat ik mis? De veiligheid en de normale samenleving. Omid ik moet je nog wat vertellen," sprak ze aarzelend.

Katjaa liep hand in hand met haar zoon naar Kenny.

Duck keek enthousiast naar de auto. "Hey pap, kan ik je helpen met de auto?"

Lee keek het kleine meisje even met een glimlach aan. "Hoe gaat 't?"

Omid keek haar even met een frons aan en maakte een weids armgebaar. "Wat dan?"

Kenny keek even glimlachend naar zijn vrouw, waarna hij zijn blik verplaatste naar Duck. Zijn zoon en helpen was nooit een goed idee. "Sure," hij kon het niet over zijn hart verdragen het enthousiasme van de jongen te vernietigen.

Molly keek om zich heen.

Ben keek even naar Lilly.

Clementine haalde haar schouders op. "Ik mis mijn ouders, maar het gaat wel. En met jou?"

Lilly liep naar Ben. "Hey."

Christa zuchtte. "Ik ben zwanger."

Katjaa glimlachte naar haar zoon.

Duck grijnsde. "Cool! Wat moet ik doen?"

Lee knikte begrijpend. "Dat kan ik begrijpen ja.. Met mij gaat het prima."

Ben keek even verrast op naar Lilly, hij had niet verwacht dat ze ook daadwerkelijk op hem af zou stappen. "Hey."

Omid keek haar met grote ogen aan, waarna hij om zich heen keek of de rest hun gesprek had gehoord. "Wacht.. wat? Je bent.. wat?"

Kenny glimlachte. "Jij mag de spullen aangeven die ik nodig heb, okay?"

Clementine glimlachte. "Mooi."

Lilly zuchtte. "Dus, gaat het een beetje?"

Christa grijnsde. "Je hebt me wel gehoord."

Duck knikte enthousiast. "Komt voor elkaar."

Lee schudde even zijn hoofd. "Vind je dit een fijne plek om even te blijven?" Hij gebaarde met zijn hoofd naar de Motor Inn.

Ben haalde zijn schouders op. "Zo ongeveer wel ja."

Omid keek haar ernstig aan. "Wat.. gaan we..?" Stamelde hij.

Kenny glimlachte even.

Clementine knikte. "Beter dan in mijn boomhut."

Lily knikte. "Okay."

Christa haalde haar schouders op. "Ik denk dat we niet veel keus hebben."

Duck gaf zijn vader een tang. "Heb je deze nodig pap?"

Lee glimlachte. "Die boomhut was anders wel heel cool."

Ben keek haar even vragend aan. "Gaat het ook een beetje met jou?"

Omid schudde zijn hoofd. "Perfecte timing hebben wij weer hè," glimlachte hij. "Hoe zit het met de anderen? Weten ze het al..?"

Kenny knikte en glimlachte. "Geef maar," hij pakte de tang aan.

Clementine glimlachte. "Dankje, ik heb de hut een jaar geleden gemaakt, samen met me vader."

Lilly knikte. "Voor zover dat kan."

Christa schudde haar hoofd. "Nee tuurlijk niet. Ik vond dat jij het het eerste moest weten."

Duck grijnsde. "Ik wil later ook auto's maken."

Lee keek haar even aan. "Waar waren je ouders ook alweer naar toe?"

Ben haalde zijn schouders op. "We moeten maar het beste zien te maken, van dit alles."

Omid slaakte een zucht. "Dat is maar beter ook," glimlachte hij. "Moeten we het ze.. vertellen?"

Kenny glimlachte. "Je lijkt precies op mij, Duck."

--
Is Larry btw al dood?

Clementine staarde voor zich uit. "Savana."

Lilly knikte instemmend. "Dat is het enige wat we kunnen doen."

Christa haalde haar schouders op. "Het hoeft niet vandaag, maar we moeten het ze wel vertellen."

Duck staarde hem met grote ogen aan. "Krijg ik ook zo'n snor?"

--
Kan, idk.

Lee knikte. "Dan zorgen we ervoor, dat we daar zo snel mogelijk heen gaan."

Ben glimlachte en knikte.

Omid schudde even zijn hoofd. "Vind je?"

Kenny grijnsde. "Ik hoop 't wel voor je."

--
Hahaha 't is Lilly's pa, dus dat mag jij bedenken :p

Clementine begon te stralen. "Dan kan ik ze eindelijk zien."

Lilly stond op en liep weg.

Christa knikte. "Als er opeens een baby is, is dat wel een beetje vreemd."

Duck glimlachte. "Cool!"

Lee glimlachte. "Precies."

Ben keek haar fronsend na.

Omid haalde zijn schouders op. "Maar.. we kennen deze mensen amper? Straks zijn ze niet te vertrouwen.."

Kenny grijnsde.

Clementine glimlachte. "Dankje Lee."

Lilly ging weer zitten waar ze eerst zat.

Christa knikte instemmend. "Daar zit wel wat in."

Duck voelde over zijn buik. "Ik heb honger."

Lee knikte haar met een glimlach toe.

Molly liep langzaam op Lilly af. "Hey."

Omid schudde even met zijn hoofd. "We zullen wel zien," hij grijnsde even. "Alles voor de gezondheid van kleine Omid Jr," lachte hij zacht.

Kenny knikte. "Ik weet het.." Hij legde de tang neer. "We moeten er weer eens op uit voor eten.."

Clementine deed haar pet even goed.

Lilly keek naar Molly. "Hey."

Christa trok haar wenkbrauw op. "Een Omid is wel genoeg hoor."

Duck knikte.

Lee keek even om zich heen, alvorens overeind te komen. "Ik moet even wat regelen," verontschuldigde hij zich tegenover het jonge meisje. Hij liep op Lilly en Molly af. "Hoe zit het met 't eten?" richtte hij de vraag tot Lilly.

Omid grijnsde. "Maar Omid is toch een geweldige naam? Zal 'ie vast leuk vinden."

Kenny glimlachte even naar Duck. "Ik zal wel even wat voor je regelen." Hij liep langzaam op Lilly, Molly en Lee af.

Lilly haalde haar schouders op. "Er is hier een caravan waar nog wat in ligt, maar ik weet niet hoeveel dat is."

Christa glimlachte. "Ja voor jou is Omid een geweldige naam ja. Maar ons kind ga we geen Omid noemen."

Lee slaakte een zachte zucht. "Denk je dat we er nog op uit moeten? Om eten te halen?"

Omid keek haar quasi-beteuterd aan, maar grijnsde daarna weer. "Weet je het trouwens.. zeker?"

Lilly knikte. "Er is hier eten, maar niet genoeg."

Christa knikte. "Na een maand weet ik het wel zeker ja."