The Walking Dead 2.0

Lilly grijnsde. "Zo kun je het ook noemen."

Clementine knikte. "Goed hoor, dankje."

Lee zuchtte. "Laten we maar eens gaan kijken voor eten."

Omid grijnsde even naar Christa. "Zeg Clem, wat vind jij van de naam Omid Jr.?"

zooooooooo subtiel

Lilly knikte instemmend.

Clementine trok haar wenkbrauw op. "Omid is een leuke naam. Alleen niet voor een meisje. Hoezo?"

Christa schudde haar hoofd.

Lee wees even naar een gebouwen in de verte. "Daar maar beginnen?"

Omid glimlachte. "Oh ehm, niets hoor."

Lilly keek ook naar het gebouw. "Prima."

Clementine haalde haar schouders op. "Okay..."

Lee ging haar voor naar het dichtsbijzijnde gebouw, hij keek even om zich heen - tot de veronderstelling komende dat ze terecht waren gekomen in een winkelstraat. "Hmm. Hopen dat er nog wat ligt."

Omid grijnsde even. "Ik zei toch dat het een leuke naam was," sprak hij plagerig tegen Christa.

Lilly knikte. "Ja." Het meisje keek achterom. "Lee, er zijn walkers vlakbij."

Clementine schoot in de lach.

Christa rolde met haar ogen. "Ik heb nooit gezegd dat het geen leuke naam is."

Lee keek ook even achterom. "Shit," vloekte hij binnensmonds. "Naja, omkeren kunnen we nu toch niet. We kunnen het er maar beter op wagen," zonder op antwoord te wachten zette hij het op een lopen. Hij snelde in de richting van het eerste gebouw.

Omid keek haar met opgetrokken wenkbrauwen aan. "Maar jij zei dat één.." Hij kapte zijn zin net op tijd af.

Lilly ging achter Lee aan.

Clementine keek verward naar Omid.

Lee kwam tot de conclusie dat het eerste gebouw een apotheek was. "Hebben we hier spullen van nodig?"

Omid zocht met zijn ogen even hulp bij Christa.

Lilly schudde haar hoofd. "Niet dat ik weet."

Christa zuchtte. "Omid vroeg zich af hoe het zou zijn als ik nog een Omid kende."

Lee knikte. "Hebben we nog genoeg medicijnen van die vorige apotheek?" Ze hadden een paar dagen doorgebracht in een andere apotheek, de apotheek van zijn ouders - wat niemand wist.

Omid knikte instemmend. "Precies."

Lilly haalde haar schouders op. "We kunnen voor de zekerheid meenemen."

Clementine knikte. "Okay. Het is in ieder geval een leuke naam."

Lee knikte, hij nam niet de moeite te kijken of de deur open was maar trapte deze meteen mee. "Hebben jullie nog eh.. meidenspullen.. nodig?"

Omid glimlachte. "Dank je Clem."

Lilly grinnikte. "Ik pak die spullen wel. Kijk jij maar voor andere dingen."

Clementine grijnsde. "No problem."

Lee grijnsde even en rende verder de winkel in, alles wat belangrijk leek - of te wel, zo'n beetje alles met al die dure namen - stopte hij in zijn rugzak.

Omid glimlachte terug.

Lilly pakte pakjes maandverband en stopte die in haar tas.

Clementine maakte haar rugzak open en haalde er een tekening uit. Ze keek er even naar.

Lee keek even om naar Lilly. "Klaar?"

Omid keek even naar de tekening van het meisje. "Mooi."

Lilly knikte. "Ja."

Clementine glimlachte breed. "Dankje."

Lee kwam weer overeind en keek even naar buiten, de walkers waren nog op flinke afstand. "Als we snel zijn, redden we het nog tot de supermarkt."

Lilly begon sneller te lopen. "Okay dat lukt wel."

Lee knikte en rende voor haar uit de straat uit. Hij herinnerde zich nog precies waar de supermarkt zat, immers had hij het grootste deel van zijn leven doorgebracht in Macon.

Lilly rende achter Lee aan.

Lee trapte de deur van de supermarkt in, wat niet eens echt nodig was. Er lagen nog wel wat spullen, maar echt veel was het niet.

Lilly liep ook de supermarkt in.