The Walking Dead 2.0

Lee glimlachte terug. "Hey Clem."

Clementine glimlachte nogmaals. "Het is je gelukt, right?"

Lee haalde zijn schouders op. "Waarom zo nieuwsgierig, kleine?"

Clementine haalde haar schouders op. "Omdat ik je de aanwijzing gaf."

Lee grijnsde. "Dank je daarvoor," sprak hij. "Ja, het is gelukt."

Clementine klapte in haar handen. "Good job."

Lee tilde Clem lachend op. "Alsof het zo bijzonder is," merkte hij op.

Clementine knikte. "Love is always special."

Lee glimlachte. "Hoe weet jij dat allemaal?"

Clementine grijnsde. "I'm a girl."

Lee knikte. "Ja maar, je was acht toen de Apocalypse begon. Dus..?"

Clementine haalde haar schouders op. "Ik zie gewoon wanneer mensen verliefd zijn."

Lee glimlachte. "Dat is wel te merken ja."

Clementine glimlachte. "Mijn ouders keken ook altijd zo naar elkaar..."

Lee drukte het meisje geruststellend tegen zich aan. "En hoe ik en mijn.. ex-vrouw ooit naar elkaar keken.." glimlachte hij. "Wij zijn ook wel een zielig duo hè?"

Clementine knikte. "We are. Maar jij hebt Lilly nu."

Lee glimlachte. "Jup. En wij hebben elkaar, het is anders.. maar toch telt het wel een soort van right?"

Clementine glimlachte. "Absoluut."

T I M E S K I P
Luke zat aan de keukentafel en staarde uit het raam.

Bonnie liep op een huis af.

Luke veerde overeind toen hij een bekend gestalte op het huis af zag komen, hij snelde het huis uit. "Bonnie?!"

Bonnie glimlachte breed. "Luke!"

Luke rende op haar af en sloeg zijn armen om haar middel heen, zodat hij haar een stukje op kon tillen. "Ben je ontsnapt?"

--
400 Days; Becca, Shell, Vince, Wyatt, Russel.

Bonnie knikte. "Ik was met een paar mensen. Becca, Shell, Vince, Wyatt en Russel. Maar ik ben zo blij om jou weer te zien."

Luke grijnsde breed en drukte een kus op haar voorhoofd. "Ik ben ook zo blij om jou weer te zien."