The Walking Dead

Clementine glimlachte. "Op een dag ben ik groot. Hoe ga je me dan noemen?"

Ian grijnsde. "Je blijft altijd mijn kleine zusje."

Clementine lachte. "Vooruit dan neem ik kleine wel voor lief. Maar alleen jij mag me zo noemen."

Ian grinnikte. "Daar ga ik wel vanuit ja."

Kenny liep fronsend op Clem en Ian af. "Wat hebben jullie in hemelsnaam buiten gedaan?" Sprak hij, doelend op Clem's pistool.

--
KENNYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYY

Clementine schrok van Kenny. "Ian heeft me leren schieten, zodat ik mezelf kan verdedigen."

Kenny keek even van de één naar de ander en knikte goedkeurend. "Dat werd tijd ook."

--
Niet van Kenny schrikken D:

Clementine glimlachte. "Ian is een goede leraar."

Kenny haalde zijn schouders op. "Dat zal vast wel."

Clementine keek even naar Kenny. "Al een beetje gewend?"

Ian schudde even glimlachend zijn hoofd. "Ik ga even bij de rest kijken.."

Kenny glimlachte Clem even toe. "Ja.. Zo ongeveer wel."

Clementine knikte. "Ik blijf nog even buiten."

Ariana zag Ian en liep naar hem toe. "Hoe gaat het met je zusje?"

Kenny keek even om zich heen. "Blij dat je weer bij je broer bent?"

Ian glimlachte. "Prima."

Clementine glimlachte. "Zeker, ik heb hem heel erg gemist. Ik dacht dat ik hem nooit meer zou zien."

Ariana knikte. "Mooi, het is vast fijn dat je haar weer kan zien."

Kenny glimlachte even. "Yeah, dat moet een fijn gevoel zijn." Hij hoopte ergens nog altijd dat hij Katjaa, of Duck nog terug zou zien. Of Sarita en Walter. Maar nee. Die waren dood.

Ian knikte instemmend. "Jup. Ik had nooit gedacht dat ze nog in leven zou zijn."

Clementine knikte. "Maar ik ben ook heel blij dat ik jou heb ontmoet. Ik zou er ook niet aan moeten denken jou te moeten missen."

Ariana keek Ian vriendelijk aan. "Gelukkig is ze dat nog wel. Ze is vast heel speciaal voor je."

Kenny lachte. "Ja, toch bizar hoe we elkaar terug hebben weten te vinden."

Ian grijnsde. "Jup, dat is ze zeker."

Clementine grijnsde. "Die baard staat je trouwens heel goed."

Ariana voelde even aan d'r hoofd. Ze had nog een beetje last. "Ik ga naar boven, ik voel me nog niet zo lekker."

Kenny grijnsde terug. "I know right."

Ian keek haar even bezorgd aan. "Moet ik met je meelopen?"

Clementine ging op de grond zitten. "Denk je dat de rest van de groep mij aardig vindt?"

Ariana schudde met moeite haar hoofd. "Het gaat wel, ben alleen moe meer niet."

Kenny ging naast haar zitten. "Natuurlijk."

Ian grijnsde. "Niet zo moeilijk doen," binnen enkele secondes had hij het meisje alweer opgetild.

Clementine ging fluisteren. "Ik vind Heather echt eng."

Ariana keek iets wat ongemakkelijk. "Volgende keer hoef ik niet eens te antwoorden als je vraag of je mee moet lopen," het meisje schoot in de lach.

Kenny grijnsde. "Het is nog een wonder dat je mij niet eng vind, na alles wat er is gebeurd."

Ian glimlachte. "Daar heb je wel een punt," hij tilde haar langzaam de trap op.

Clementine schudde haar hoofd. "Ik zou jou nooit eng vinden. Al helemaal niet met je coole baard. Ik ben je alleen maar dankbaar."

Ariana glimlachte. "Mag ik wel zelf naar bed lopen, of is dat ook verboden," plaagde ze.

Kenny lachte. "Vond je me zelfs niet eng toen Sarita stierf?"

Ian grijnsde. "Nope." Hij opende de slaapkamerdeur en legde het meisje voorzichtig op haar bed.

Clementine haalde haar schouders op. "Het was logisch dat je deed zoals je deed. Het is niet niets om alles kwijt te raken wat je lief hebt. Ik wist wel dat je gedrag niet voor een lange periode zou zijn."

Ariana zuchtte. "Dankje, ik voel me altijd zo ongemakkelijk als mensen rekening met me moeten houden vanwege een eetstoornis. Het liefst zou ik alles zelf doen."