The Walking Dead AGAIN

The Walking Dead AGAIN

Lisanne
Javi
Gabe
Lee
Duck
Christa
AJ

Sacha
David
Kate
Clem
Kenny
Omid
Lilly

Clementine loopt rustig door Richmond heen, het was zoals elke andere dag - bijna te goed om waar te zijn. Nu Javi en David de leiding hadden over Richmond, was het als een droom die uitgekomen was. Op alle mensen die ze verloren hadden na dan.

Kenny liep samen met de rest van de groep door een onbekend gebied. Ze hadden geen flauw idee waar ze waren.

Javi bekeek hoe Richmond er rustig bij lag. Samen met zijn broer had hij de zaken goed op orde gesteld. Alles was zo vredig dat je alle ellende bijna zou vergeten. De onrust was zo minimaal dat het bijna verdacht begon te worden.

Lee keek om zich heen aangezien hij geen idee had waar hij was. Hoe kon het zijn dat overal de ellende zo groot was en dat het hier de rust zelf was? Gelukkig was hij niet alleen.

Clem liep op Javi af. "Het is bizar hoe rustig het hier is.." verzuchtte ze.

Kenny hield zijn pas iets in, zodat hij naast Lee te lopen kwam. "Het is nog maar te hopen dat we verderop iets van een stad tegenkomen." Hij slaakte een zucht, zijn rugzak voelde akelig licht aan. Ze hadden nauwelijks nog een voorraad.

Javi knikte. "Het is bijna te rustig. Alsof er iets niet klopt.

Aj kroop over de grond.
Lee zuchtte. "Ja. We moeten vandaag echt voedsel vinden.."

Clem keek hem aan. "Of we verdienen gewoon even wat rust.." Ze grijnsde vermoeid. "Hoewel je waarschijnlijk gelijk hebt."

Kate zat bij het raam in de kamer van haar en David, ze keek met een glimlach naar AJ. Haar blik verplaatste zich naar de deur, toen deze open ging.

Omid haalde zijn schouders op. "Met een beetje optimisme komen we al ver."

Javi glimlachte. "Ben blij dat iemand het positief bekijkt."

David keek even niet uit waar waar hij liep en stond op de rug Aj. "Oeps..."

Aj keek verdrietig op.

Lee grinnikte. "Helaas onze magen niet."

Clem haalde haar schouders op. "Iemand moet het doen, toch?" lachte ze. "Heb je toevallig Gabe ergens gezien?"

Kate pakte het kind snel op. "David!" schreeuwde ze boos, terwijl ze AJ troostend tegen zich aan hield.

Omid glimlachte. "Daar heb je me klem geluld."

Javi glimlachte haar toe. "Hij was alvast een stukje voorruit gelopen, maar we halen hem zo wel on. Je mist hem nu al hè?" plaagde hij haar.

David zuchtte. "Sorry. Ik deed het niet expres."

Clem gaf hem een harde por tegen zijn schouder. "Helemaal niet!" Ze lachte even en liep toen bij hem weg, op zoek naar Gabe.

Kate slaakte een zucht. "Dat weet ik.. Maar alsnog.."

Kenny bleef verbaasd stilstaan toen hij in de verte ineens een muur zag, inclusief poort. "Holy fuck."

Gabe was al een stukje vooruit gelopen, maar nog wel redelijk dichtbij de groep.

David pakte haar hand vast. "Ik zal beter oppassen."

Lee keek verbaasd voor zich uit. "Zeg dat wel..."

Clem liep langzaam op Gabe af en legde haar handen op zijn schouders, in een poging hem te laten schrikken.

Kate keek hem, met een ietwat aarzelende glimlach, aan. Ze zou hem eigenlijk moeten vertellen dat ze wat voelde voor Javi, maar dat durfde ze niet.

Kenny keek Lee grijnzend aan. "Let's go check it out."

Gape grinnikte. "Je zult beter je best moeten doen om me te laten schrikken."

David trok zijn wenkbrauw op. "Is there something wrong?"

Lee knikte. "Misschien dat eten er toch nog in zit vandaag."

Clem lachte. "Dan zal ik het zeker blijven proberen," plaagde ze. Ze keek op toen ze stemmen buiten de poort hoorde, vaag bekende stemmen. Haar hart begon sneller te kloppen, half ongelovig liep ze naar de poort. Wetende dat ze deze niet zelf open mocht maken, richtte ze zich nog even tot Gabe. "Haal Javi." Ze klom naar boven, wetende dat ze heel waarschijnlijk teleurgesteld zou raken..

Kate glimlachte en schudde haar hoofd. "Nee, maak je maar geen zorgen."

Kenny bleef bij de poort staan en keek naar boven.

Gape knikte en rende naar zijn oom.

David glimlachte. "Gelukkig."

Lee keek omhoog en zijn mond viel open. "Clementine...is that you?"

Clem keek verbaasd naar beneden, dit kon bijna niet waar zijn. Ze wachtte niets eens op Javi en opende de poort met het bedieningspaneel naast haar. Ze klom snel weer naar beneden en rende op Lee af.

Lee kreeg tranen in zijn ogen en omhelsde haar. "I missed you so much."

Clem klemde zich tegen hem aan, terwijl de tranen over haar wangen stroomden. "Hoe..?"

Lee glimlachte haar toe. "Ik ga het je allemaal uitleggen."

Clem keek hem ongelovig aan en veegde haar wangen droog. "Vijf jaar.." verzuchtte ze. Ze liet Lee los en sloeg haar armen nu om Kenny heen. "AJ is hier ook," ze glimlachte hem breed toe.

David fronste en keek Kate aan. "Hoorde jij ook wat?"

Kate keek verrast op. "Was dat de poort?" Ze stond op, met AJ nog in haar armen en liep naar buiten. Ze passeerde Gabe en Javi, die ook die kant op liepen. "Wat is er aan de hand?"

Clementine gaf Omid en daarna Christa ook een knuffel. "Ik dacht dat ik jullie nooit meer terug zou zien.

David liep ook naar buiten.

Javi liep naar de poort. "Clem... wie zijn deze mensen?"

Clem keek hem met een brede glimlach aan. "Ik heb je over ze verteld," zei ze, de tranen stonden nog steeds in haar ogen. "Dit zijn Lee, Kenny, Omid en Christa." Ze keek Javi glunderend aan.

Javi glimlachte. "Ik ben blij dat jij en je vrienden elkaar weer hebben gevonden. Kom verder. We hebben eten en drinken."

Aj zag een bekend meisje. "Clem," riep hij zachtjes.