The Walking Dead AGAIN

Clem lachte. "Dat telt niet!" Mooi niet dat ze die pudding op ging geven.

Lilly zuchtte. "Is dat ook de versie van het verhaal die je aan Clem verteld hebt?" Ze kon zich niet voorstellen hoe erg het meisje dan van slag zou raken.

David legde een arm om haar heen. "Het spijt me."

Gabe glimlachte haar toe. "Oké oké. Als we een pudding vinden is ie voor jou."

Lee schudde zijn hoofd. "Ik weet ook niet of ik dat kan..."

Kate glimlachte hem toe. "Het is al goed."

Clem lachte. "Daar houd ik je aan!" Ze drukte een kus op zijn wang. "Ik ga even bij Lee enzo kijken, ik zie je zo wel weer."

Lilly keek hem aan. "Vooral niet doen. Vertel haar iets anders, het idee dat ze je weer kwijt kan raken zal haar breken."

David drukte haar tegen zich aan en zoende haar.

Gabe knikte. "Ik wacht hier op je."

Lee zuchtte. "Liegen tegen Clem voelt zo verkeerd..."

Kate aarzelde, maar zoende terug.

Clem glimlachte en liep bij hem weg. Ze zag Lee samen met Lilly verderop staan en wilde op hun af lopen, totdat ze Duck op zich af zag lopen.

David legde zijn hand op haar wang, waarna hij haar in haar nek zoende.

Duck rende op Clementine af. "Clem Clem Clem, we hebben jullie gevonden."

Kate glimlachte. "Toch leuk hoe snel wij dingen hebben uitgepraat."

Clem glimlachte om zijn enthousiasme en omhelsde hem. "Ik weet het," lachte ze. "Het is goed om je weer te zien."

David grijnsde haar toe. "Best wel," glimlachte hij. "Ik heb ook best veel mazzel met jou."

Duck glimlachte. "Ik ben ook blij om jou te zien."

Kate grinnikte. "Toch wel?"

Clem glimlachte. "Je bent echt zo veranderd, mijn god zeg," lachte ze.

David omhelsde haar. "Toch wel."

Duck keek haar aan. "Ten goede?"

Kate legde haar hoofd op zijn schouder.

Clem grinnikte. "Absoluut." Hij zag er oprecht wel beter uit dan ze zich herinnerde.

David slaakte een zucht.

Duck glimlachte. "Gelukkig."

Kate stond op. "Zullen we weer naar de groep gaan?"

Clem glimlachte hem toe en liep langs hem heen, naar Lee en Lilly toe.

David zuchtte. "Ga jij maar, ik blijf nog even hier."

Lee glimlachte Clementine toe. "Hey Clem."

Kate knikte en liep weg.

Clem glimlachte terug. "Ik wil nu toch wel graag weten hoe het kan dat je nog leeft."

Kate liep de straat op en ging op zoek naar Javi.

Lee grinnikte. "Ja dat snap ik. Ik ben immuun Clem. Als ik dat eerder had geweten was wel een stukje makkelijker geweest, maar laten we blij zijn dat alles goed is gekomen."

Javi liep door het stadje.

Clem keek hem met een grote glimlach aan. "Hoe?" vroeg ze, verbaasd.

Kate versnelde haar pas, zodat ze naast Javi kwam te lopen. "Are you okay?"

Lee haalde zijn schouders op. "Het is een wonder. Ik weet zelf ook niet hoe het kan."

Javi knikte. "Nu jij er bent wel."

Clem sloeg glunderend haar armen om hem heen. "Hoe het ook kan, ik ben blij dat het zo is."

Kate keek hem aan. "Javi..." Ze wist dat ze niets konden - of mochten - doen, ze was immers de vrouw van z'n verdomde broer.

Lee omhelsde haar. "Anders ik wel."

Javi zuchtte. "Sorry..."

Clem glimlachte hem breed toe. "Hoe hebben jullie Richmond gevonden?"

Kate keek hem met een zwakke glimlach aan. "Als er nou gewoon verdomme een manier zou zijn om van hem af te komen."

Lee haalde zijn schouders op. "We hebben veel gereisd en na lange tijd hebben we het gevonden."

Javi fronste. "Hoe zie je dat voor je?"

Clem grijnsde. "Vijf jaar gereisd bedoel je?" Ze zuchtte. "Het zal me niets verbazen als we elkaar in die tijd continu zijn misgelopen."

Kate zuchtte. "Moord?" opperde ze, wat deels een grap was. "Ik.. ik weet het niet, Javi."

Lee knikte. "Die kans is vrij groot. Maar we hebben elkaar nu gevonden en dat is het belangrijkste."

Javi grinnikte. "Soms kan je echt onverwachts uit de hoek komen."

Clem glimlachte. "Dat is waar."

Kate lachte. "Dat is m'n specialiteit." Ze zuchtte. "Ik kan het hem natuurlijk ook gewoon vertellen, dat ik het uit wil maken.. maar.. ik denk niet dat hij dat goed op zal vatten."