The Walking Dead AGAIN

Kenny glimlachte breed toen hij AJ zag. "Wat is hij groot geworden," zei hij, een beetje verbaasd. Hij nam het kind over van Kate, die hem vriendelijk toelachte.

Clem keek naar Lee. "Dit zijn Javi, Kate, David en Gabe," ze glimlachte even naar de jongen. "Lilly is hier ook trouwens."

Aj glimlachte.

Lee keek haar verbaasd aan. "Is ze echt hier?"

Clem knikte. "Jep, ik weet alleen niet waar ze nu is." Ze klom weer naar boven, om de poort te sluiten. "Sorry trouwens Javi, dat ik niet op je wachtte met het openen van de poort."

Javi haalde zijn schouders op. "Je kent deze mensen dus dan kan je ze best naar binnen laten. Als het onbekenden waren geweest had je ze nooit verder laten komen."

Clem glimlachte en knikte. "Kom, ik zal jullie wel even een rondleiding geven." Ze sloot de poort en klom weer naar beneden. Ze keek Gabe aan. "Ga je ook mee?"

Gabe glimlachte en knikte. "Sure."

Clem gebaarde dat de rest haar moest volgen en liep voor de groep uit.

Kate glimlachte breed en keek de groep na. "Ongelooflijk dat ze elkaar weer hebben kunnen vinden."

Javi glimlachte. "Blijkbaar bestaat geluk nog steeds in deze wereld."

David haalde zijn schouders op. "Zo bijzonder is het niet, wij hebben elkaar toch ook teruggevonden?"

Javi fronste. "Daar kan je ook gewoon blij om zijn..."

David haalde zijn schouders op. "Ik zeg toch ook niet dat ik er niet blij mee ben?"

Kate slaakte een geïrriteerde zucht. "Jongens, hou op."

Javi zuchtte. "Whatever." Hij liep weg.

Kate keek David geërgerd aan. "Kunnen jullie niet gewoon één keer normaal tegen elkaar doen?" Ze snelde achter Javi aan. "Javi, wacht.."

Javi zuchtte. "Het komt wel weer goed. Als we elkaar even niet zien zijn we het morgen weer vergeten."

Kate keek hem aan. "Je weet dat dat niet is hoe het hoort te gaan, Javi.." Ze haalde haar schouders op. "Ik snap het wel, hij is soms onuitstaanbaar. Maar alsnog.."

Clem had de groep hun slaapplekken aangewezen. "We laten jullie wel even met rust, dan kunnen jullie even wennen. Ik zie jullie straks wel weer." Ze glimlachte naar Lee en trok toen Gabe mee aan zijn mouw naar buiten.

Javi knikte. "I know. We vinden er wel wat op oké?"

Gabe glimlachte. "Is je behoefte aan friss lucht zo groot of ben je gewoon blij om me te zien?"

Kate slaakte een zucht en pakte zijn hand vast.

Clem lachte en sloeg hem zacht tegen zijn schouder. "Hou toch op," grinnikte ze. "Het werd gewoon allemaal even iets te veel."

Javi kneep zachtjes in haar hand.

Gabe grinnikte. "Oké oké."

David was uiteindelijk achter Kate en Javi aangelopen, met de bedoeling om het goed te maken met Javi. Toen hij de twee hand in hand zag staan ging er een steek van jaloezie door hem heen. "Kate?" klonk zijn stem, boos.

Clem liep verder. "Het voelt gewoon te goed om waar te zijn," verzuchtte ze. "Ik ben haast bang om weer gehecht aan ze te raken, omdat ik ze dan toch weer verlies."

Kate liet Javi van schrik los. "David. Het is niet wat je denkt..."

Gabe keek haar aan. "Je angst mag je niet in de weg staan. We kunnen elke dag mensen verliezen. Toch kunnen we het leuk hebben en een leven opbouwen."

David trok een wenkbrauw op. "En wat is het dan precies, wat ik denk?"

Clem keek hem kort aan en omhelsde hem toen. "Dank je, Gabe."

Kate zuchtte. "You know..."

Gabe glimlachte haar toe. "No problem."

David keek haar boos aan. "Kom mee," klonk zijn stem, eerder als een bevel dan als een suggestie.

Clem glimlachte terug. "Het komt vast wel goed.." zei ze, vooral tegen zichzelf.

Kate trok haar wenkbrauw op. "Zie ik eruit als een hond?"

Gabe knikte. "Tuurlijk komt het goed."

David keek haar kwaad aan en pakte haar pols vast. "Je gedraagt je anders wel als een bitch. Meekomen."

Clem keek hem aan. "Ik ben blij dat ik jou ontmoet heb, Gabe."