Times of Amnesia {L&S}{OUAT}

Emma trok een wenkbrauw op. "En hoe zou ik dat ooit moeten doen?"

TEF
Wolf keek hem fronsend aan. "Liever losse handjes, dan een grote bek."

Henry haalde zijn schouders op. "Daar kom je snel genoeg achter."

TEF
Artie grijnsde. "Waarom vind je het eigelijk zo belangrijk wat een vreemde over je vriendinnetje zegt?"

Emma stopte de auto voor een groot huis. "Is dit je huis?"

TEF
Wolf gromde dreigend. "Ik laat zo'n arrogant joch als jij niet mijn vriendin uitschelden voor trut."

Henry knikte. "Ja, hier woon ik."

TEF
Artie knikte. "Nou je hebt me geslagen, nou je zin?"

Emma slaakte een zucht. "Moet ik met je.. meelopen?"

TEF
Wolf lachte sarcastisch. "Not really. Zeg sorry tegen haar."

Henry knikte instemmend. "Ja graag."

TEF
Artie schudde zijn hoofd. "Waarom zou ik dat doen?"

Emma stapte uit haar kleine auto en wierp een blik op het huis.

TEF
Wolf trok zijn wenkbrauwen op. "Omdat ik dat zeg."

TEF
Artie grijnsde. "Ik hoef niet naar jou te luisteren."

SB
Emma keek de jongen aan. "Dus eh.. wie is je adoptiemoeder? In dat boek van je?"

TEF
Wolf gaf hem nog een stoot tegen zijn kaak. "Oh ja dat moet je wel."

SB
Henry haalde zijn schouders op. "The evil queen."

TEF
Artie greep naar zijn kaak. "Als je zo doorgaat, zul je het nooit te horen krijgen."

SB
Emma keek hem fronsend aan. "Toepasselijk," merkte ze op.

TEF
Wolf klemde zijn kaken op elkaar. "En als jij zo doorgaat, zul je nooit meer iets te horen krijgen."

SB
Henry knikte. "Inderdaad."

TEF
Artie grijnsde. "Alsof jij mij durf te vermoorden."

SB
Emma glimlachte hem aarzelend toe. "Is ze echt zo erg?"

Regina had de auto vanuit het raam al zien stoppen voor haar huis. Een geërgerde blik lag in haar ogen, ze wist precies wie de blonde vrouw was die uitstapte. De 28 jaar waren voorbij en precies zoals voorspeld was stond ze nu hier. Ze opende de voordeur en liep het pad af, dat aangelegd lag in de voortuin. "Henry? Waar was je?" sprak ze, met een gespeelde bezorgdheid - die niet te onderscheiden was van een daadwerkelijke bezorgdheid. "En wie is dit?"

TEF
Wolf gromde dreigend. "Denk je dat?"

SB
Henry keek nog even naar de vrouw die hij net kende. "Dit is Emma."

TEF
Artie knikte. "Ja," waarna hij hem een klap in zijn gezicht gaf.

SB
Emma aarzelde even maar stak toen toch, glimlachend, haar hand naar de vrouw uit.

Regina beet op haar lip, nu was het zeker dat het inderdaad de persoon was die haar plannen zou gaan verzieken. Toch schudde ze de hand van de vrouw. "Regina," stelde ze zichzelf voor. "Waar ken je haar van, Henry?" Ze richtte haar blik op haar adoptiezoon.

TEF
Wolf zette een stap achteruit, door zijn woede had hij zijn "krachten" niet meer onder controle en veranderde hij in een weerwolf.

SB
Henry aarzelde, maar besloot toch maar iets te zeggen. "Ik heb haar verteld over mijn boek. En ze luisterde echt."

TEF
Red rende naar haar vriend toe. "Rustig, ik ben bij je. Alles is goed. Laat die jongen met rust, dan gaan we weg."

SB
Regina glimlachte de blonde vrouw verontschuldigend toe. "Hij heeft veel fantasie," verklaarde ze, ondanks dat ze wist dat alles wat de jongen vertelde waar was. "Maar, hoe kennen jullie elkaar nou?"

TEF
Wolf gromde de jongen toe. Toen hij Red's stem hoorde draaide hij zijn kop om haar aan te kunnen kijken, een verontschuldigende blik vormde zich toen hij zich besefte wat hij had gedaan. Hij draaide zich snel om en stormde weg, wetende dat hij het hele dorp achter zich aan zou krijgen.

Hook staarde de horizon af, terwijl hij achter de roer van zijn schip stond. Hij had eindelijk weg weten te komen uit Neverland en nu voeren hij en zijn scheepslieden weer door het water, hij had - alvorens een blik geworpen te hebben op de kaart - besloten een tussenstop te maken in een dorp met de naam "Arendelle".

SB
Henry slaakte een zucht. "Ik heb haar opgezocht, want vandaag is ze jarig."

TEF
Red draaide zich heel snel om. "WOLF WACHT."

Elsa leefde al een tijdje alleen. Het was eenzaam, maar de enige manier om geen mensen pijn te doen. Sinds ze haar zusje pijn had gedaan, wilde ze nooit meer iemand pijn doen. Toen ze 18 jaar had ze het kasteel verlaten, om de rest van haar leven te leven.

SB
Emma aarzelde over de woorden die ze wilde spreken. "Ik ben zijn moeder," sprak ze, om de situatie te verduidelijken.

TEF
Wolf remde een beetje af, zodat hij zich om kon draaien. Hij blafte haar verontschuldigend toe en snelde toen het bos in.

Hook trok een wenkbrauw op, toen hij aanmeerde. Het viel hem direct op dat overal sneeuw lag en dat het in het dorp zelf ook verdomd koud was, terwijl het water niet bevroren was. Zoals je zou verwachten.

SB
Henry knikte. "Klein detail."

TED
Red snikte. "IK ZAL JE TERUG VINDEN."

Elsa miste haar familie, ondanks dat haar vader haar alleen maar een gevaar noemde. Er zullen hier nooit anderen komen. Het enige wat ze kon doen was wachten tot ze dood ging. Alleen dan zou ze niemand meer kwaad kunnen doen.

SB
Regina beet op de binnenkant van haar lip. "Leuk om je te ontmoeten.." sprak ze, gespeeld vriendelijk. "Ik ben zijn adoptiemoeder," voegde ze eraan toe. "Henry, kom je mee naar binnen? Het is al laat en morgen moet je weer naar school.."

TEF
Wolf rende met pijn in zijn hart verder, ondanks de roep van zijn vriendin.

Hook controleerde of alles goed afgesloten was op zijn schip en sprong daarna over de rand, zodat hij weer op het vaste land stond. Hij gebaarde zijn mannen dat ze het zeil op moesten bergen, hij gebaarde ze echter zich te stoppen toen hij een stel bewapende mannen zag naderen. Hij wist dat piraten niet overal even geliefd waren en het was overduidelijk dat hij en zijn mannen piraten waren, hij sprong weer aan boord en schreeuwde tientallen bevelen. En even later vaarden ze weer net op tijd weg, de bewapende mannen achter zich latende. Na enkele meters liet zijn mannen het schip weer aanleggen, aan de rand van het bos - waar ook weer veel sneeuw lag.

SB
Henry haalde zijn schouders op. "Okay, doei Emma."

TEF
Elsa zag vanuit de verte een schip aankomen. Ze stond op en liep verder het bos in, hopelijk zou niemand haar zien.

SB
Emma knikte de jongen gedag. "Doei, Henry."

TEF
Hook sprong nogmaals over de rand van het schip, hopende dat hij deze keer niet zou hoeven te vluchten. Zijn ogen bleven hangen bij een gestalte in de verte. "Wie is daar?"

SB
Henry liep naar zijn kamer.

TEF
Elsa werd angstig en daardoor kwam er een blok ijs uit haar handen. "Alsjeblieft ga weg," waarna ze zich omdraaide.

SB
Regina liep achter Henry aan. "Henry, waarom ben je haar opeens op gaan zoeken?"

TEF
Hook keek de vrouw met een frons aan. "Dat gaat lastig, aangezien we nergens hebben om heen te gaan," merkte hij op. "Wie ben je?"