Times of Amnesia {L&S}{OUAT}

Lea knikte. "Same here."

Bigby zuchtte en leunde met zijn schouder tegen een muurtje aan. "Strange.."

Lea slaakte een zucht. "Jup."

Bigby keek even om zich heen. "Voor mijn gevoel zit ik hier al mijn hele leven, maar ik kan me geen enkel familielid herinneren."

Lea knikte. "Volgensmij heeft iedereen dat."

Bigby knikte. "Yeah. There's something wrong with this city."

Timeskip
Charming vluchtte op zijn witte paard het bos in. Het was midden in de nacht en hij was met succes ontsnapt uit het kasteel, hij wist echter dat het niet lang kon duren voordat ze erachter kwamen dat hij was verdwenen.

Snow zat in het bos tegen een boom aan. Gelukkig was de evil queen haar nog niet komen opzoeken.

Charming galoppeerde door het bos.

Snow verstopte zich na het horen van een paard.

Charming passeerde, zonder dit te weten, in een drafje Snow.

Snow keek op toen ze charming zag. "Hey."

Charming hield zijn paard in en keek achterom. "Snow?"

Snow knikte. "Yes."

Snow sprong soepel van zijn paard af. "It's good to see you again. How are you doing?"

Snow glimlachte. "I'm fine. How about you?"

Charming glimlachte terug. "Zolang de soldaten me niet vinden, gaat het prima," sprak hij. "Wat doe jij hier eigenlijk nog? Midden in de nacht?"

Snow haalde haar schouders op. "Zorgen dat the evil queen me niet vindt."

Charming keek haar met opgetrokken wenkbrauwen aan. "En daarom sluip je midden in de nacht nog in het bos rond?"

Snow knikte. "Zoiets. Ik heb nou eenmaal geen vaste slaap plaats."

Charming slaakte een zucht en knikte.

Snow keek hem aan. "Wat doe je hier eigenlijk?"

Charming glimlachte schamper. "Well, ik ben zo ongeveer ook op de vlucht.."

Snow zuchtte. "Waarom?"

Charming glimlachte. "Well, I finally had the guts to run away."