Glee

Kurt liet geschrokken zijn telefoon vallen, waarna hij hem snel weer van de grond gritste en de barst in het scherm negeerde. "Ik kom eraan." Hij liet zijn telefoon weer in zijn broekzak zakken en bleef even als verdoofd staan. "Zorg ervoor dat iemand voor me invalt, Hunter of Sebastian ofzo - zelfs Jeff voor mijn part. I'm sorry." Hij keek Elliot kort aan en sprintte daarna het gebouw uit, naar zijn auto.

Elliot verdeelde snel de taken.

Kurt reed snel naar het ziekenhuis.

Mijn ND-gang ging in het publiek zitten.

Mijn personages, behalve Blaine en Elliot gingen in het publiek zitten.

Kurt snelde het ziekenhuis in en liep naar de afdeling waar Blaine lag.

Brittany keek verbaasd toen ze Kurt niet tussen de zingende Warblers zag. "Wacht. Kurt hoort hier toch bij?"

Blaine's mum keek met tranen in haar ogen naar haar zoon.

Rachel knikte. "Ik zie hem niet."

Kurt rende haast op Blaine's moeder af en omhelsde haar. "Wat is er aan de hand?"

Brittany beet zacht op haar lip.

Blaine's mum zuchtte. "Het is misgegaan bij de testen. Hij is zijn geheugen kwijt en kan niet meer praten."

Kurt keek haar verbijsterd aan. "Wat? Nee.." Hij keek met tranen in zijn ogen naar Blaine. "Komt het ooit nog goed?"

Blaine's mum schudde haar hoofd.

Kurt dwong zichzelf rustig te blijven ademen. "Is er echt niets dat ze kunnen doen?"

Blaine's mum schudde nogmaals haar hoofd.

Kurt staarde wanhopig voor zich uit. "En wat nu?"

Blaine's mum zuchtte. "I this we should end his life..."

Kurt keek haar verbijsterd aan. "Wat? Dat meen je niet toch?"

Blaine's mum knikte.

Kurt keek haar aan. "Maar... Nee.. Alsjeblieft.. Nee.."

Blain's mum zuchtte. "It's for the best."

Kurt schudde zijn hoofd. "Hoezo?"

Blaine's mum keek hem aan. "Omdat ik zeker weet dat hij zo niet wil leven."

Kurt beet op zijn lip. "Wanneer?"

Blaine's mum zuchtte. "Volgende week. Ik moet eerst dingen regelen."

Kurt zuchtte diep. "Are you sure about this?"

Blaine's mum knikte.