The Walking Dead 2.0

Omid zweeg.

Clementine slaakte een zucht. "Ik ga weer even lopen."

Omid knikte haar toe. "Ga maar."

Clementine liep naar Kenny.

Kenny glimlachte Clem even toe.

Clementine glimlachte. "Hey Kenny."

Clementine glimlachte. "Hey Kenny."

Kenny glimlachte terug. "Hey Clem."

Clementine haalde haar schouders op. "Hoe gaat het?"

Kenny zuchtte. "Prima. Met jou?"

Clementine knikte. "Gaat wel."

Clementine knikte. "Gaat wel."

Kenny keek haar even aan.

Duck kwam naar zijn vader toe. "Hey Clem. Draag je die pet nou nog steeds? Hij is te groot voor je hoofd."

Kenny keek zijn zoon met opgetrokken wenkbrauwen aan. "Duck, toon is respect voor anderen."

Duck grijnsde. "Ik heb respect voor anderen, alleen niet voor de stomme pet van Clem."

Kenny gaf zijn zoon een zachte tik op zijn achterhoofd. "Duck."

Duck keek beledigd naar zijn vader. "Ik ga wel weer weg." Enigszins boos liep hij weg.

Kenny keek zijn zoon hoofdschuddend na.

Clementine slaakte een zucht. "Het geeft niet..."

Kenny haalde zijn schouders op. "Hij is niet.. de slimste."

Clementine haalde haar schouders op. "Geen probleem."

Kenny glimlachte. "En je pet is verdomd cool."

Clementine grijnsde. "Niet zo cool als jouw snor, maar ik met een snor gaat hem niet worden. Maar ik ben wel blij met mijn pef."

Kenny glimlachte. "Nee, dat wordt hem niet."