The Walking Dead 2.0

Clementine knikte instemmend. "Als ik een jongen was wel. Dan kon je me Mustagetime noemen."

Kenny grinnikte zacht.

Clementine ging op de grond zitten.

Kenny ging naast haar zitten.

Clementine slaakte een zucht. "Wil je me helpen om mijn ouders te vinden?"

Kenny glimlachte. "Natuurlijk."

Clementine knikte dankbaar. "Dankje."

Kenny glimlachte. "We vinden ze vast wel."

Clementine slaakte een zucht. "Ik hoop het."

Kenny glimlachte. "Het komt goed.."

Clementine knikte. "Ja, dat denk ik ook."

Kenny glimlachte nogmaals. "Ik weet het zeker."

Clementine slaakte een zucht.

Kenny staarde even voor zich uit.

Katjaa kwam naar Kenny en Clementine toelopen. "Hey."

Kenny glimlachte even naar zijn vrouw.

Katjaa glimlachte terug. "Hoe gaat het?"

Kenny haalde zijn schouders op. "Prima, denk ik."

Katjaa knikte. "Fijn."

Kenny glimlachte even lichtjes. "Hoe gaat het met jou?"

Katjaa slaakte een zucht. "Ook wel prima."

Kenny keek haar even aan. "Das.. mooi."

Katjaa glimlachte. "Voor zover het prima kan gaan."

Kenny keek met opgetrokken wenkbrauwen op toen hij een luide knal hoorde, zijn hand schoot naar zijn geweer.

Ben had buiten gestaan, toen een luide knal zijn oren doordrong. De pijn kwam later dan het geluid, later dan de vallende beweging die zijn lichaam maakte. Een kogel had hem geraakt in zijn schouder, niet te ernstig - hopelijk.

Clementine slaakte een zucht. "Het gaat wel."