The Walking Dead 2.0

Bonnie slaakte een zucht. "It's okay."

Luke keek haar aan. "Good.."

Omid keek zijn dochter aan. "How are you feeling?"

Christa Jr haalde haar schouders op. "I have no idea."

Omid knielde bij haar neer en pakte haar hand vast. "I'll miss you so much.."

Christa Jr snikte. "I'll miss you too daddy."

Omid omhelsde het meisje, vechtende tegen zijn eigen tranen.

Christa Jr veegde wat tranen weg. "Ooit zullen we elkaar weer terug zien."

Omid slaakte een zucht. "Je zult je moeder weer zien.."

Christa Jr knikte. "But I'm still scared."

Omid zuchtte. "I know you are.. I'm scared as well.."

Christa Jr slaakte een zucht.

Omid zuchtte. "Just tell me alright.. when you start feeling sick?"

Christa Jr knikte. "Are you... Going to.... Shoot me?"

Omid beet op zijn lip. "I'll have to.."

Christa Jr keek hem aan. "Why...?"

Omid zuchtte. "Otherwise you'll turn into one of those things. It's for the best, Chris."

Christa Jr snikte. "Ik wil niet dat je me neerschiet."

Omid schudde zijn hoofd. "I don't want it either.."

Christa Jr keek hem aan. "Mag ik je wapen? Dan kan ik het zelf doen?"

Omid schudde zijn hoofd. "Nee.. I won't let you shoot yourself.."

Christa Jr keek hem aan. "Ik wil niet dat mijn eigen vader me neerschiet. "You're not a killer."

Omid zuchtte. "Neither are you."

Lee legde een hand op Omid's schouder neer. "I'll do it for you.. A father shouldn't have to shoot his own child."

Christa Jr knikte. "Wil je dat doen Lee?"

Lee zuchtte. "I don't like to do it, but it's for the best. Roep me maar als jullie er klaar voor zijn, alright?"

Christa Jr slaakte een zucht. "Thanks."