Hongerspelen

Troy haalde even zijn schouders op. "Slapen.. Misschien andere tributen achtervolgen."

Dominique grinnikte even. Misschien waren er wel een aantal die met zijn tweeën hun misschien wel laatste nacht doorbrachten. Of misschien waren ze allemaal verstandig en lagen ze nu heerlijk op een oor te snurken. Wat haar dus niet lukte.

Troy glimlachte even. "Zouden de mensen in het Capitool dit nou echt leuk vinden om naar te kijken?"

Dominique knikte even. 'Vast wel. Die snappen niet dat wij echt zijn.'

Darcy was op het bed gaan zitten.

Troy grijnsde. "Hoe geweldig zou het zijn, een kwartskwelling met alleen maar Capitoolse."

Clementine was twijfelend naast Darcy op het bed gaan zitten.

Dominique's ogen werden groot. 'Als we dat nu eens heel hard zeggen, wie weet.' grinnikte ze.

Darcy keek even naar Clementine. 'Hey. Het komt allemaal goed.'

Troy barstte zacht in lachen uit. "Yeah, misschien."

Clementine haalde haar schouders op. "Misschien. Waarschijnlijk niet."

Gracy legde voorzichtig zijn hand op de hare. 'Natuurlijk wel.'

Dominique grinnikte even, en zag twee rozeharige vrouwen aan elkaars pruik trekken.

Clementine weerstond de neiging om haar hand weg te trekken en keek hem even met een kleine glimlach aan. "Sowieso kan er maar één van ons terug, dit gaat niet goed komen."

Troy grijnsde breed. "En dan ook meteen Snow erbij."

Dominique lachte even semi-kwaadaardig. 'En dan ben ik spelmaker.'

Darcy haalde zijn hand weer weg. 'Ik maak mezelf wel van kant als we samen over zijn. Happy ending.'

Troy grijnsde. "Dan doe ik de interviews wel, dat blauwe haar staat me vast geweldig."

Clementine gaf hem een tik teken zijn achterhoofd. "Nee, dat is geen happy ending."

Darcy keek haar even haar serieus aan. 'Voor mij toch wel.'

Dominique grinnikte. 'Absoluut. Misschien nog wat roze oogschaduw erbij.'

Clementine keek hem quasi boos aan. "Maar voor mij niet."

Troy lachte zacht. "Ja precies. Nog wat eyeliner erbij."

Dominique grijnsde. 'En een goudkleurig pak maakt het helemaal af.'

Darcy keek haar even aan. 'Jawel.'

Troy glimlachte. "Jij begrijpt het helemaal meid."

Clementine schudde haar hoofd. "Nee."

Dominique grinnikte. 'En we plukken je wimpers. Of wil je mascara?'

Darcy trok een wenkbrauw op. 'Waarom dan niet?'

Troy schoot in de lach. "Wat dacht je van nep wimpers?"

Clementine keek hem fronsend aan. "Waarom zou dat het in vredesnaam wel zijn?"

Dominique draaide haar gezicht naar hem toe. 'Neuh, je wimpers zijn lang genoeg.'

Darcy keek haar even aan. 'Omdat je dan weer thuis bent,' sprak hij op een duh-toon.

Troy grijnsde breed. "Daar heb je een punt."

Clementine snoof geërgerd. "Sukkel."

Darcy trok beledigd zijn wenkbrauwen op.

Dominique keek even verwaand. 'Natuurlijk heb ik gelijk.'

Clementine glimlachte hem even licht toe. "Ik heb wel gelijk.. Je bent een sukkel," plaagde ze hem.

Troy grijnsde haar breed toe. "Wanneer ook niet?"

Darcy dacht weer aan zijn ouders en knikte. 'Daar heb je gelijk in.'

Dominique haalde haar schouders op. 'Eigenlijk heb ik heel vaak ongelijk.'

Clementine grijnsde hem even toe. "Maar kom op, waarom zou ik een happy ending krijgen als jij jezelf van kant zou maken?" vroeg ze vervolgens, een stuk serieuzer.

Troy glimlachte. "Ik heb tot nu toe je nog geen ongelijk horen hebben."

Darcy keek haar met serieuze blik aan. 'Omdat je dan terug naar huis kunt.'

Dominique haalde haar schouders op. 'Wacht maar.' Ze schoof onopvallend iets dichter naar de jongen toe.

Clementine keek hem fronsend aan. "Ja, maar anders zou jij naar huis kunnen."

Troy glimlachte haar breed toe.