The Walking Dead 2.0

Carver grijnsde. "Dacht je ook zo toen je George doodde?"

Lee glimlachte. "Misschien dat we het wel even moeten overleggen met de rest."

Alvin sloeg met zijn vuist op tafel. "Daar had ik een reden voor."

Clementine slaakte een zucht. "Goed plan."

Carver trok spottend een wenkbrauw op. "Net zoals Rebecca een reden had om ontrouw te zijn."

Lee liep naar de tafel toe die op de buitenplaats stond. "Jongens, kunnen jullie even hierheen komen?"

Alvin schudde zijn hoofd. "Iedereen maakt fouten. Zelfs mijn vrouw."

Al mijn personages, behalve Bonnie en Alvin lopen naar de tafel.

Carver was vastbesloten om de man gek te maken. "Just so you know. That child is mine."

Mijn chars lopen ook naar de tafel.

Alvin grijnsde. "Ze zal nooit van je houden."

Carver lachte. "I don't need love. The real question is, will she ever really love you."

Lee keek de groep langs. "Dus.. Eh.. Carlos, Rebecca? Jullie werkten vroeger het dichts bij Carver toch?"

Alvin knikte. "Dat doet ze."

Carlos knikte. "Klopt."

Rebecca knikte ook instemmend.

Lee knikte langzaam. "Weten jullie of er een weg is om onopvallend bij Carver's kantoor te komen?"

Carver grijnsde. "Maar als ze echt van je zou houden, Alvin, zou dit dan allemaal wel gebeurd zijn?"

Alvin grijnsde. "Ik laat me geen dingen aanpraten door jou."

Carlos haalde zijn schouders op. "Zolang Carver niet in zijn kantoor is wel."

Carver grijnsde. "Oh nee?"

Lee knikte. "Clem, denk je dat je er rond kan gaan kijken vannacht?"

Luke trok zijn wenkbrauwen op. "Wacht. Je wilt dat kleine meisje erop uitsturen?"

Alvin schudde zijn hoofd. "Waarom zou ik?"

Clementine knikte. "I can do it."

Carver grijnsde gemeen. "Waarom zou je niet?"

Kenny slaakte een zucht. "She can do it," stemde hij in.

Alvin slaakte een zucht. "Omdat jij het bent."

Clementine glimlachte. "Thanks Kenny."

Carver kwam overeind en duwde Alvin's stoel een paar meters achteruit. "Say that again."

Kenny glimlachte. "No problem kid."

Alvin knikte. "Omdat jij het bent."

Clementine keek om zich heen. "Is er iets wat ik mee moet nemen?"

Carver gaf hem een klap tegen zijn slaap.

Lee dacht even na. "Probeer een walkietalkie mee te krijgen, alright?"

Alvin greep naar zijn slaap. "Dat is het enige wat je kan. Mensen slaan."

Clementine knikte. "Okay."

Carver grijnsde. "Het enige wat jij kan is het in koude bloede verraden van je vrienden."

Luke slaakte een zucht. "Kan ik niet beter gaan? Ik ken de weg.."

Alvin rolde met zijn ogen. "Jij weet niets van mij."

Clementine schudde haar hoofd. "Ik wil ook iets doen voor de groep."

Carver grijnsde. "Van jou niet nee, maar van je vrouw wel."

Luke keek haar peinzend aan. "Hoe wil je de weg vinden though."

Alvin keek hem dreigend aan. "Stay away from my wife.

Clementine haalde haar schouders op. "Hoe moeilijk kan het zijn?"

Carver glimlachte en deed weer een paar passen achteruit, hij haalde een mes uit zijn zak en tikte hiermee zacht op zijn eigen hand. "Als jij er niet meer bent, zal niemand me tegen kunnen houden."

Luke glimlachte. "Behoorlijk moeilijk. Howe's is groot.. Maar, ik kan je wel helpen. Dan gaan we samen, als je vader het daar mee eens is," hij wierp een blik op Lee.

Alvin trok zijn wenkbrauw op. "Ik ben niet bang voor jou."

Clementine kreeg tranen in haar ogen. "Mijn ouders zijn dood..."